Útvarpstíðindi - 06.01.1941, Blaðsíða 8
röð þjóða um útvarpsnot, miðað við
fólksfjölda. Má af því ráða hvoru-
tveggja, hversu þörfin var brýn að
brúa á þennan hátt miRlar f jarlægð-
ir manna í milli á þessu landi, og að
viðleitni stofnunarinnar að greiða
fyrir útvarpsnotunum hefur ekki
verið unnin fyrir gíg.
Tíu ár eru ekki langt skc-ið í
þjóðarævinni. En tíu ára skeið getur
þó orðið auðugra mikils háttar vi'-
burðum, örlagaríkara og markað
dýpra um framtíðarkjör og farnað
þjóðarinnar heldur en áður hafa
orkað lengri skeið í ævi hennar, —
jafnvel heilar aldir. Og þetta mun
mega segja um nokkra hina síðustu
áratugi í sögu Islendinga. Tíu ár
þau, sem nú eru liðin frá upphafi
Ríkisútvarpsins, verður væntanlega
aðeins einn af ótöldum áföngum í
ævi þess. En hann verður sá merk-
asti. Á þessum árum hefur stofnun-
in vaxið af grunni, valið sér form
og starfshætti í samsvörun við brýn-
ustu þarfir landsmanna og getu
þeirra. Brautin er þannig rudd til
aukins vaxtar og margháttaðra
starfs, eftir því sem þarfir krefjast
og geta leyfir á ókomnum tugum
ára. Enn er stofnunin að vísu ekki
komin yfir allar torfærur uppvaxt-
arins. Hún hefur nýlega orðið að
taka sér á herðar þunga skulda-
byrði vegna orkuaukningar útvarps-
stöðvarinnar og endurvarpsstöðvar-
innar á Austurlandi. Næsta stór-
verkefni hennar framundan verður
það, að eignast hús í Reykjavík.
Allar deildir hennar og starfsgrein-
ir búa í leigðum húsakynnum, að-
eins að litlu leyti sniðnum við henn-
ar hæfi, og að því er tekur til út-
varpssala og undirbúnings dag-
skrár, býr hún við mjög þröngan og
ófullnægjandi húsakost. En mikil ó-
leyst verkefni framundan hvetja
okkur til nýrra átaka, svo sem gert
hafa margir örðugleikar hinna
fyrstu uppvaxtarára. Og stofnunin
mun vaxa með þjóðinni og sækja
að settu marki, að verða fjárhags-
lega sjálfstæð menningarstofnun
almennings í landinu, með hlustend-
ur, unnendur og góðfúsa gagnrýn-
endur á hverju heimili til sjávar og
sveita.
Og þegar ég nú lít yfir liðin tíu
ár, þá get ég tæplega skilist svo við
þessar hugleiðingar mínar, að ég
ekki minnist á það, sem ykkur,
hlustendur mínír, 'er reyndlar vel
kunnugt um, að það hefur stundum
verið nokkuð gustsamt um stofnun-
ina og um sjálfan mig. Nú skulið
þið ekki ætla, að ég vilji neyta hér
tækifæris til þess að rétta hlut minn
í áliti ykkar, að því leyti sem honum
kann að vera þar áfátt. Því síður
skulið þið halda, að ég muni bera
hér fram ásakanir á hendur neinum
manni. Til þess væri mér staður og
stund allt of hjartfólgin. En mig
langar til að segja ykkur það hér og
segja ykkur það nú, að ég hefi vax-
ið með þessari stofnun. Mörgum
ykkar er það í fersku minni, að ég
gekk að þessu starfi beint frá rit-
stjórn í einhverjum hinum svæsn-
ustu pólitísku flokkadeilum, sem
háðar hafa verið í landinu, og átti
pólitíska fjandmenn að kalla mátti
í öðru hverju húsi. Mér var því eðli-
lega mjög vantreyst um stjórn á
fréttunum hin fyrstu ár. Mér var
vantreyst til réttlætis. Það varð því
eitt af örðugustu viðfangsefnum
mínum, en jafnframt það, sem varð
mér ljúfast og kærast, að sigrast á
þessari tortryggni fyrrverandi and-
stæðinga minna. Og ég álít sjálfur,
að mér hafi unnizt mjög á í því efni.
176
ÚTVAkPSTÍÐINDI