Útvarpstíðindi - 03.02.1941, Blaðsíða 18

örfá orð um dagskrána.
Kvöldvöku Árna frá Múla var víða
beðið með óþreyju, sérstaklega af söng-
vinum, enda urðu þeir ekki fyrir von-
brigðum. — Upplestur Lárusar Pálssonar
leikara var prýðilegur, sérstaklega
„Dauði Ásu“. Kvœði Tómasar nutu sín
og vel, enda væri það móðgun bæði við
Tómas og ljóðavini að láta lélega flytj-
endur túlka kvæði hans. Ekki var þó
lestur þess lýtalaus. Sérstaklega skjátl-
aðist Lárusi mjög hrapallega í annarri
ljóðlínu síðustu vísunnar í kvæðinu um
konuna með hundinn.
En hið gleðilegasta af öllu, sem Árni
bauð okkur upp á þetta kvöld, var 'rödd
hans sjálfs. það er sárt að hafa Árna
frá Múla þarna sífellt á næstu grösum
við útvarpið og heyra hann þó ekki
syngja nema einu sinni á hverjum tveim-
ur árum. Er ckki hægt að setja mann-
inum svo harða úrslitakosti, að hann
verði að ganga að þeim og syngja dálítið
oftar fyrir okkur?
Kaldalónskvöldið var ánægjulégt á að
hlýða að undanteknum söng Kristjáns
Kristjánssonar. (Kr. Kr. mun hafa verið
iila fyrir kallaður þetta kvöld, því að
venjulega líkar söngur hans vel, enda
kann hann meira til söngs en sumir aðr-
ir, sem láta til sín heyra hér í útvarpinu.
Ritstj.). Unga tónskáldið, Hallgrímur
Helgason, kom þar fram í nýju hlutverki:
Prýðilegur stílisti og áheyrilegur í flutn-
ingi. Erindið var fyrirtak og mætti Hall-
grímur oftar láta Ijós sitt skína. Túlkun
hans á músik er bæði skemmtileg og
aðgengileg fyrir alþýðu manna. — Söng-
ur dómkirkjukórsins var smekklegur og
fallegur. Frú Guðrún Ágústsdóttir skilaði
einsöngshlutverki sínu með prýði. Báðir
þessir iiðir voru Kaldalóns til verðskuld-
aðs sóma.
Hvaða manneskjur cru áttmenningar
þeir, sem sungu á kvöldvökunni í gær-
kveldi? Ekki get ég með góðri samvizku
óskað eftir slikum söng í bráð i útvarp-
inu. Raddimar eru lélegar (bössunum
teflt fram í sífellu, og eru þeir þó lítt
skárri yfirröddunum) söngurinn laus i
reipunum og undirleikur alltof sterkur.
Hlustandi i Dalasýslu.
Góður upplesari. — Pétur Pétursson
bankaritari hefur tvisvar sinnum lesið
upp í útvarp svo ég hef heyrt. Pétur hef-
ur mjög skýra, þróttmikla og þægilega
rödd og les mjög áheyrilega. Hann ætti
að lcsa oftar, en hann mætti gjarna lesa
eftir fleiri höfunda en Stcfan Zweig, sem
að visu er ágætis höfundur. En Pétur
hefur nefnilega i bæði skiptin lesið upp
úr sömu bókinni og er það nýútkomin
bók, sem flestir bókavinir hafa þegar les-
ið. Ég hef heyrt Pétur lesa gamansamar
smásögur á nokkrum skemmtisamkom-
um og fundizt honum takazt mjög vel.
Við höfum ekki of mikið af smásögu-
upplesurúm í útvarpinu, svo að það ætti
að vera rúm fyrir Pétur á dagskránni
ánnað slágið. J.
Ljóðskálakvöldið 19. jan.
Kvæði Einars Bachmanns um bóndann
og hundinn þótti mér að mörgu leyti
ágætt, og flutningur hans var í bctra
lagi.
Hugrún, eða Fiiippia Kristjánsdóttir,
þótti mér lesa ver, raddbreytingin ekki
rétt, ekki laust við að hún væri mjó-
róma. „Fótatak" þótti mér bezta kvæðið
hennar. Yfirleitt vandar liún sig ekki
nógu mikið.
Guðrún frá Brautarholti flýtti sér allt
of mikið. þulumar voru beztar. Kvæðið
um Finnland ort af meiri hita en list.
Guðrún frá Fagraskógi var bezt kven-
anna. Ljóðræn mýkt er hezta einkennið
á kvœðum hennar, en liún les ekki nógu
vcl.
Kjartan frá Mosfelli har af hinum. Hann
yrkir eins gallaiaust og Guðn'in, en er
persónulegri og skemmtilegri og hann las
ágætlega. K. F.
...... Hvers vegna er verið að kalla
þetta fóik ung ljóðskáld? öll múnu þau
sem þarna lásu, vera komin langt á fer-
tugsaldur (þau yngstu) og hin um fer-
tugt og líklega þar yfir. þetta fólk hefur
undanfarin 10—15 ár birt kvæði sín í
blöðum og timaritum og a. m. k. helm-
ingur þess gefið út ljóðabækur, og sumir
fleiri en eina. Á að skipta skáldunum í
tvo hópa, gömul skáld og ung skáld?
Spurull.
250
ÚTVARPSTÍÐINDI