Útvarpstíðindi - 24.02.1941, Blaðsíða 5

Síbelíusarkvöld.
Hið merka, finnska tónskáld, Jean
Sibelius, átti 75 ára afmæli í vetur.
Reyndar er nú nokkuð langt um liðið
til þess að minnast þessa atburðar
laus hagyrðingur hinum megin á
hnettinum eigi um sárt að binda mín
vegna. Það komst einu sinni svo
langt, að mér var synjað um upp-
lestur í útvarpið af þessum ástæð-
um. Aðrir segja, að ég dragi nokkuð
mikinn dám af skáldbróður mínum,
Jóhannesi Kr. Að sjálfsögðu gef ég
engar upplýsingar í þessu máli. Það
er nógu slæmt, þegar kvæðin sjálf
koma upp um mig.
— Þú ert illræmdur fyrir það, að
yrkja rimlaus kvæði. Sumir segja, að
það sé rímið, sem gerir kvæðið að
kvæði. Hvað segir þú um þessi fræði?
— Það skiptir ekki svo miklu
máli, hvort maður er góðkunnur eða
illræmdur fyrir skáldskap. Að mínu
áliti er allur skáldskapur vitleysa,
nema helzt, ef hann er lesinn aftur
á bak. Ég tók mig einu sinni til og
las skáldsöguna ,,Förumenn” aftur á
bak. Það ættu fleiri að gera. 1 sann-
leika sagt, kann ég ekki að ríma og
það er þess . vegna, sem ég yrki
svona!
— Hvernig líkar þér lífið hér í
Reykjavík?
— Mér finnst lífið nokkuð gott, ef
ekki er allt of mikið moldrok. Ég
levfi mér ekki að setja út á nokkurn
skanaðan hlut, nema ef til vill,
hvernig líkneskið af Jóni Sigurðssyni
snýr. Ég vona, að ég eigi eftir að
vera mjög lengi hér í bænum. helzt
í Vesturbænum. Hg vona, að allir
menn verði ákaflega ríkir. Hvað við-
víkur utanríkismálunum, þori ég
ekki neitt að segja, enda verð ég ekki
spurður um þau.
Jean Sibelius.
nú, þar sem fæðingardagur Sibelius-
ar er þ. 8. desember. En betra er
seint en aldrei — segja menn, og því
mun Hallgrímur Helgason, sem er
hlustendum kunnur, tala um tón-
skáldið þrd. 4./3. og láta menn heyra
nokkur dæmi af verkum þess. — Si-
belius er fæddur í Tavastehus í Finn-
landi. Nam hann upphaflega lög-
fræði við Helsingforsháskóla, en
breytti brátt um stefnu og stundaði
tónlist með tilsögn finnskra kennara
og síðar í Berlín og Vín.
Hlutverk það, sem Sibelius tók sér
á hendur, var hliðstætt því, er Ed-
vard Grieg hafði unnið í Noregi og
Carl Nnelsen nokkru seinna í Dan-
mörku: að skapa þjóðlega og sjálf-
stæða tónlist í sínu landi — að svo
piiklu leyti, sem um ,,,þjóðlegt sjálf-
stæði“ getur verið að ræða á vett-
vangi listarinnar. En listin heimtar
ekki síður en önnur menning gagn-
kvæm áhrif manna og þjóða til þess
að þroskast.
Músik Sibeliusar mun ekki geta
talizt „skemmtileg". Litir hennar eru
sterkir en fremur dökkir eða dimm-
ir, þó að búningurinn sé oft viðhafn-
armikill. Virðist þetta í samræmi við
hið finnska skaplyndi og landslag,
eins og hljómhlýjan og „dúr-sælan“
hjá Carl Nielsen við hið danska eðli
og hin gustmikla hrynjandi í döns-
ÚTVARPSTÍÐINDI
277