Útvarpstíðindi - 17.03.1941, Blaðsíða 13

Bréf úr byggðinni. Molar.
Yfirleitt munu hlustendur sammáia
um það, að vel hafi tekizt með val
útvarpsefnis, það sem af er þessum
vetri.
Útvarpssagan á þó ekki jafn al-
mennum vinsældum að fagna og
stundum áður (t. d. Katrín). En all-
ir — sem ég þekki — eru ánægðir
með flutning Helga. Mér virðist hann
þó vera að tapa áhuga sínum á sög-
unni, nú í síðustu köflunum. Ef til
vill eiga störf hans sem fréttamanns
á Alþingi þátt í því. Annars er ég
miklu „spenntari" fyrir Helga en sög-
unni.
Leikritin eru það útvarpsefni, sem
allir hlustendur hafa áhuga fyrir. —
Ekki sízt, ef Friðfinnur, Gunnþór-
unn eða Þorsteinn ö. eru meðal leik-
endanna.
Síðan á nýári hafa mörg góð leik-
rit verið flutt. — Vil ég sérstaklega
nefna: „Landafræði og ást“, „Öldur ‘
og „Mörður Valgarðsson".
Betur þótti mér Haraldur fara með
hlutverk Valgarðar í forleiknum, en
ingu og leikni í að vinna störf mín í
myrkri blindunnar, leyfði ég manni
mínum ekki lengur að annast þau
eða stjana við mig. í fyrstu bar hann
sig illa yfir þessu ráðríki mínu, en
ég lét það ekki á mig fá og hélt upp-
teknum hætti. Ég vissi, að það var
ekkert að marka, hvað hann sagði,
og fann, að honum var það í raun-
inni stór léttir, að losna við að vinna
þessi heimilisstörf. Það getur aldrei
gefið lífi karlmannsins þá fyllingu,
sem hann þráir, að þurfa daglega að
stjana við blinda eiginkonu. Frh.
Njáls á Bergþórshvoli. Það öryggi,
hógværð og festa, sem einkenndi
Njál, þótti mér ekki koma nógu vel
fram í leiknum.
Bergþóra fannst mér heldur ekki
eðlileg. Bezt tekst Gunnþórunni, þeg-
ar hún fær til meðferðar, hressar,
kátar og málhreifar kerlingar, sem
gjarnan mega hlæja hátt.
Þó fór Gunnþórunn prýðilega með
hlutverk Hildar í leiknum „Öldur“.
Sá leikur þótti mér ágætur — en tel
mig hins vegar ekki færan um að
dæma um listrænt né bókmenntalegt
gildi hans. En ýmsir þeir þættir
mannlífsins, sem höf. lætur þar fram
koma, virðast mér vera mjög líkir
raunveruleikanum. Fulltrúar ungu
kynslóðarinnar sanna þar, að slíkir
dómar, sem Ásmundar gamla í upp-
hafi leiksins, um að æskunni sé lítt
treystandi til mikilla athafna og
stórra átaka í ölduróti lífsins, hafa
ekki við rök að styðjast.
Kvöldvölcurnar hafa margar verið
góðar í vetur. Sérstaklega er mér
kvöldvakan 15. jan. minnisstæð, er
„Áttmenningarnir" sungu mjög létt
og hrífandi og Bjarni Ásgeirsson
flutti ferðasögu: „Frá Djúpi og
Ströndum“. — Frásögn hans var svo
ljós og lifandi, að mörgum hlustend-
um mun hafa fundizt þeir vera á
ferðalagi með Bjarna og sjá með eig-
in augum hin myndarlegu býli og
menningarlegu framfarir þar vestra.
Það væri æskilegt, að útvarpið hefði
oftar slíkan flutning á boðstólum. —
Gjarnan vildum við heyra meira af
hinum vinsælu „kvartett“-söngvur-
um. Einnig mætti harmónikan vera
oftar á ferðinni.
ÚTVARPSTÍÐINDI
333