Útvarpstíðindi - 17.03.1941, Blaðsíða 14

Vel getur farið á því, að sumt út-
varpsefni sé flutt í samtalsformi, en
þá verða flytjendurnir að kunna að
tala, sey'ja frá eins og t. d. Hjörvar.
Því að vitanlega er það ekkert sam-
tal, að lesa reiprennandi.
Útlendu fréttirnar verða í með-
ferðinni oft mjög þreytandi. Mest
vegna þess, hversu miklu af smáatr-
iðum, vitanlega misjafnlega sönnum,
er sleytulaust haldið til haga.
Venjulega eru sömu fréttirnar
sagðar þrisvar á dag. Síðan eru oft
aðalatriðin endurtekin í þættinum:
Minnisverð tíðindi, sem Sigurður
Einarsson o. fl. flytja. Fyrr má nú
rota en dauðrota. Annars má ekki
skilja þetta svo, sem ég sé að lasta
fyrirlestra Sig. Einarssonar — yfir-
leitt, því að venjulega líka mér þeir
vel. Virðist þó S. E. stundum vera
spámannlegri en svo, að gott hóf geti
talizt.
Þótt það sé þegar vitað, að nú snú-
ist andlegar og verklegar athafnir
stórþjóðanna mest um stríðsaðgerð-
irnar, hlýtur einnig annað markvert
að ske í heiminum. — Fá útvarps-
fréttamennirnir ekkert að vita um
það? Það væri hvíld frá öllu hinu
hrottalega stríðstali, að einum frétta-
tíma í viku — að minnsta kosti —
væri varið til þess að flytja „ekki-
stríðsfréttir".
Kvenfólkiö er eitt þeirra verðmæta,
sem ekki verður metið til peninga,
en enginn getur án verið.
Um flutning þess á töluðu máli í
útvarpinu hefur oft áður verið ritað
og rætt og hann sjaldnast talinn á-
heyrilegur. Og þótt ég sé talinn í
meira lagi kvenelskur, verð ég að játa
það, að lestur þeirra sumra minnir
of mikið á skilvinduhljóð eða lækj-
arnið.
Heiðarlegar undantekningar eru
þó frá slíkum flutningi. (Má þar t.
d. nefna Aðalbjörgu Sigurðardóttur.
Hún flytur vel, og hefur fjölþætt á-
hugamál).
Fjöldi kvenna hefur haft aðstöðu
til þjálfunar á flutningi talaðs máls
og flytur vel. Þetta hefur oft komið í
ljós, þegar ungar stúlkur hafa látið
til sín heyra, t. d. á skólakvöldum.
Það mundi borga sig fyrir gömlu
konurnar, sem vegna þroska síns hafa
e. t. v. fleiri áhugamál fram að bera,
að láta ungu stúlkurnar flytja þau.
Óneitanlega væri það góð tilbreyt-
ing fyrir okkur, sem heima sitjum
og hirðum ær og kýr, en söknum far-
fuglanna — heimasætanna — að
heyra öðru hvoru í útvarpinu, hinar
ungu hljómþýðu kvenraddir.
Þulurinn. Guðbjörg bætir reynd-
ar mikið úr þessum vandkvæðum.
Þess vegna vilj um við heyra hana sem
oftast. Þorsteinn er og mjög vinsæll
þulur og reyndar sem flytjandi margs
konar efnis í útvarpið. En heilla-
kallinn, hann Broddi, mætti áreiðin-
lega gera eitthvað annað, en lesa
fréttir með 80 km. hraða á klst. og
jarðarfararhreim í enda hverrar
setningar. Ól. Jóh.
/ „röddum hlustenda“ í 20. tbl. var
minnst lofsamlega á kvæðið „Sveita-
konan“, sem lesið var í útvarp á
skáidakvöldi nýlega, en af einhverri
vangá eignar bréfritarinn kvæðið
„Guðrúnu“, en það er eftir „Hug-
rúnu“, (þ. e. Fillippíu Kristjánsd.).
334
ÚTVARPSTÍÐINDI