Útvarpstíðindi - 24.03.1941, Blaðsíða 9

Að líkindum hefur enginn rithöf-
undur á vorum dögum vakið slíkar
deilur sem Shaw, og fer það að von-
urn, þar sem hann er andvígur fyrir-
komulagi þjóðfélagsins eins og það
er nú, stefnu þess og venjum, lætur
hann óspart dynja á þeim háðið og
flettir ofan af meinsemdum þjóðfé-
lagsins með frábærri rökfimi og
mælsku, en allvíða skín glettnin í
gegn og dregur það úr beizkjunni.
---------Shaw heldur því fram, að
fáfræði sé mesta böl mannfélagsins,
og fyrir því vill hann láta menntun
almennings í þeim fræðum og vís-
indum, sem að gagni mega koma í
lífinu, en láta draumóra og skýja-
borgir fara veg allrar veraldar.
---------Shaw trúir á rétt lífsins.
Takmark lífsins er lífið sjálft, og
allur þroski á því að vera lífinu til
blessunar. Þessu takmarki má ná
meðal annars með þeim hætti, að
tryggja hverjum einstaklingi sem
bezt þroskaskilyrði. Eina sanna gleð-
in í lífinu er barátta þess á braut
framfara og þroska, og þessi hugsjón
kemur fram að einhverju leyti í öll-
um leikritum hans, hversu ólík sem
þau kunna að vera að efni og bún-
ingi.
Shaw er talin rita manna fegurst
mál, þeirra, er nú rita á enska tungu
í óbundnu máli, hvort er reyna skal
samtöl, alþýðumál eða bókmennta-
stíl. Allt verður hjá honum eðlilegt,
skýrt og ljóst.
Úr ritgerð B. ó. Almanak Þjóð-
vinafél. 1926.
Þess skal getið, að Bernhard Shaw
er enn á lífi og hefur engu minni
styr staðið um nafn hans þau ár,
sem liðin eru síðan ofanrituð grein
var skrifuð (fyrir 15 árum). Hann
hefur verið sískrifandi og ætíð látið
til sín taka vandamál dagsins. Þó B.
Shaw sé orðinn hálf níræður öldung-
I upphafi
Magnús Ásgeirsson.
Laugardagskvöldið 5. apríl verður
fluttur í útvarpinu fyrsti kafli úr
einu merkasta leikriti brezka stór-
skáldsins, Bernhards Shaw, „Back
too Metusalah“.
Leikrit þetta, sem er mikið rit-
verk, fjallar um þróunarsögu mann-
kynsins allt frá dögum Adams og
Evu og langt fram í ókomnar aldir.
Eins og áður er sagt, verður það
aðeins fyrsti kaflinn, sem verður
leikinn að þessu sinni, en hann er al-
gjörlega sjálfstæður. — Hann heitir
ur, heldur hann penna sínum styrk-
um mundum og er ekki myrkur í
máli. Það síðasta, sem við höfum frétt
af B. ShaAv, var það, að Bretastjórn
fann sig knúða til þess að setja á
hann „munnkörfu" s. 1. vor,eins og
hann orðaði það í viðtali við blöðin.
J. ú V.
ÚTVARPSTÍÐINDI
345