Útvarpstíðindi - 24.03.1941, Blaðsíða 14

stöku sinnum hægt að hafa útvarps-
leikritin á öðrum kvöldum.
Það ber allt að sama brunni hjá
blessuðum leikurunum okkar, hin erf-
iðu starfsskilyrði þeirra eru alls stað-
ar þröskuldur í vegi.
Leikur B. Shaw, Logið í eiginmann,
var góður eins og vænta mátti, en
auðvitað hefur sá höfundur margt
gert, sem merkilegra er, og mættu
fleiri af leikritum hans vera flutt í
útvarpinu. Soffía leysti sitt hlutverk
vel af hendi.
Þegar Ella lcom, eftir Ejnar How-
alt. Athyglisvert að efni og vel flutt.
Leikendurnir fóru vel með hlut-
verk sín, enda vel skipað í þau. —
Helga Valtýsdóttir sýndi þarna ótví-
ræða hæfileika. Ella var ekki við-
vaninga meðfæri, og er sigur þessar-
arar ungu, efnilegu leikkonu því
meiri. Leikstjórnin var góð. Ég
er þessum hnútum dálítið kunnugur
og veit því, hvað leikstjóranum ber
að þakka. Annars hafa allir keppzt
um að hæla Lárusi og ég látið í ljós
aðdáun mína á honum áður í Útv.t.,
svo að ég nenni ekki að bæta meiru
við það að sinni.
Vér morgingjar eftir Kamban
verða mönnum ógleymanlegir. Mann
þyrstir bara í meira frá þessum höf-
undi. Ég hef lesið — og dáðst að —
Höddu Pöddu og Skálholt eftir þenn-
an höfund — og 30. ættliðinn —
og þótt lítið til koma. — Hvernig
væri að fá meira eftir Kamban í út-
varpinu? Beztu skáldin okkar eru
þar of sjaldan.
Það þótti mér galli á þessum leik,
að mál leiksins var oft mjög dönsku-
skotið (bragð er að, þá barnið finn-
ur), og stundum of bókmenntalegt
og uppskrúfað, til að vera talmál. En
þetta hefði e. t. v. ekki orðið, ef höf.
sjálfur hefði búið leikinn til flutnings
í útvarp.
Samleikur þeirra Soffíu og Þor-
steins var prýðilegur, hin léku ekki
eins jafnvel og þó jafnan sæmilega.
Þegar næturgalinn söng, eftir
Michael Arlen, var að mínum dómi
misheppnað dagskráratriði. — Þetta
var ekki leikur eins og það átti
að „fyrirstilla". Sögu má breyta
í leik og sögu má lesa þannig af fleiri
en einum upplesara, að hún njóti sín
betur, en ef einn læsi. En í þessum
„leik“ voru stílbrögð höfundarins með
næturgalann, að mínu viti misskilin
og brjáluð þannig, að úr varð--------
ja, ekki neitt----nema það, að sag-
an missti marks. Hvað átti platan
að gera þarna inn 1 á alvarlegum
augnablikum? Það var þó sök sér, þó
að sá hluti „plötunnar" væri spilað-
ur, sem átti að tákna næturgalasöng-
inn sjálfan. En hvaða vit var í því,
að láta enska söngkonu syngja yfir
þessum niðurbeygðu og eyðilögðu
manneskjum? Hvað átti það að
tákna? Að allt hefði fallið í ljúfa löð
— eða hvað? Og sumir fullyrða að
þetta hefði aðeins verið vindurinn,
sem þaut um trjátoppana, sagði höf-
undurinn. Þetta kom mér í illt skap,
og það kemur mér mjög illa á
laugardagskvöldum, því að þá vil ég
vera í góðu skapi. J.
Leiðréttingar.
Nafn Guðrúnar Stefánsdóttur frá
Fagraskógi, sem átti að standa undir
kvæðinu „Sjóferðin" í 19. tbl. á bls.
281 hefur fallið niður, og biðjum vér
velvriðingar á þessu.
Á blaðsíðu 308 í 4. línu að ofan t. h.
stendur köflótt, en á að vera kötlótt.
Að gefnu tilefni skal það tékið
fram, að grein í Röddum í síðasta
tbl. Út.vt. eftir Ól. Jóh., er ekki eftir
Ólaf Jóhann Sigurðsson. Höfundur
greinarinnar er útvarpshlustandi á
Vesturlandi. Ritstj.
350
ÚTVARPSTÍÐINDI