Útvarpstíðindi - 21.04.1941, Blaðsíða 11

1. MAÍ
Hugmyndina um alþjóðlegan hátíð-
isdag verkamanna áttu Ástralíumenn.
Árið 1856 ákváðu verkamenn þar í
landi, að hvíla sig einn virkan dag,
og bera fram kröfu sína um 8
stunda vinnudag. Að þessu sinni varð
21. apríl fyrir valinu. f fyrstu hugð-
ust verkamennirnir að hafa slíkan
kröfudag aðeins í þetta eina skipti,
en áhrif þessa fyrsta hátíðisdags
urðu þau, að þeir hurfu að því ráði,
að efna til slíkra hátíðahalda á hverju
ári.
Þessi hugmynd barst síðan út um
heiminn.
Fyrstir til að fara að dæmi þeirra
urðu verkamenn í Ameríku, árið 1886.
Völdu þeir 1. maí sem almennan
hvíldardag. Á þeim degi lögðu 200
þús. verkamenn niður vinnu. Næstu
árin lögðust þessi hátíðahöld niðúr í
Ameríku, vegna ofsókna af hálfu
st j órnarvaldanna.
Ármann HallcLórsson.
Á alþjóðaráðstefnu verkamanna,
sem haldin var í París 1889, voru
kröfurnar um 8 stunda vinnudag
fyrst teknar rækilega til meðferðar.
Var þar samþykkt, að verkalýðurinn
gerði 1. maí að frídegi sínum, og að
þessi dagur skyldi framvegis vera
helgaður baráttunni fyrir 8 stunda
vinnudegi. Fyrstu kröfugöngumar,
sem haldnar voru á þessum degi,
fóru fram 1890.
Brátt varð 1. maí að alþjóðafrídegi
verkamanna, helgaður hagsmuna-
kröfum þeirra, og svo er það enn í
flestum þeim löndum, þar sem verka-
lýðshreyfingin er ekki bönnuð.
S'pakmæli.
Það er fásinna, að ætla sér að vera
öllum til geðs. Það er sama, í hvaða
átþ maðurinn snýr; hann neyðist
alltaf til að snúa bakinu að ein-
hverjum.
Margir stærstu sigurvinningar eru unn-
ir i smá skærum hverdagslífsins. — Ekki
í styrjöldum á milli þjóða.
ÚTVARPSTÍÐINDI
403