Útvarpstíðindi - 21.04.1941, Blaðsíða 14

segi fyrir mig, og enda marga fleiri hér
um slóðir ,að við skemmtum okkur ekki
við annað betur en að heyra Helga
Hjörvar segja frá slíku, enda lœtur hon-
um fátt betur en að lýsa íslenzku glím-
unni. pað er rétt eins og hann lifi sig
inn í hverja hugsun og hreyfingu glímu-
mannanna, þegar hann segir frá viður-
eigninni, svo að jafnvel þeir, sem aldrei
hafa séð glímt, hafa unun af að heyra.
það er nú mikið talað um að hlúa að því
sem þjóðlegt er og alíslenzkt. íslenzku
kennslan og ýmis erindi, eru fagur vott-
ur um þá vakningu. En mér er spum:
Er ekki ísl. glíman, eða á að vera, nœst-
um eins þjóðleg og móðurmálið? Hvers
á hún að gjalda að vera ekki oftar með?
íþróttamálin eru svo mikilsverður og
heilbrigður þáttur í þjóðlífi okkar, að
nauðsynlegt er að efla þau og glæða með-
al landsmanna, þvi líkamlegt atgjörfi og
andlegt heilbrigði fer oftast saman.
Útvarpið er hér eins og oftar, hentugt
tæki til eflingar þessu máli. það er þó
náttúrlega ekki hlutverk forráðamanná
útvarpsins fyrst og fremst að hafa for-
göngu í þessu, en það er þjóðleg skylda
þeirra að greiða svo fyrir því sem verða
má.
Vestfirðingur.
Úr ruslakisiu
Stökur, 8em oröið hafa til í vetur.
Páll ísólfsson, sem orðinn er mjög vin-
sæll í útvarpinu, minntist eitt sinn á kven-
hylli Davíðs Stefánssonar, og öðru sinni á
stúlku, sem stungið hafði upp á því við
hann, að stofnað væri til ástakvölda í út-
varpinu. Þessar tvær vísur eru um það:
— . _ .. _ - _•. '■ V. » .1 's* . .■-?
Davíð kveikti í konum bál,
en hvikar Evu dætur,
allar fara að elska Pál,
ef hann svona lætur.
Útvarpið sín víkkar völd
og vinnur að góðu máli,.
að eigna konum ástakvöld,
og allra helzt með Páli.
Dagskrárbreyting
(tilkynning frá Útvarpsráði).
Athygli skal vakin á því, að niður
fellur söngur Karlakórsins „Kátra
félaga“, sem áttu að syngja á sum-
ardaginn fyrsta samkvæmt dag-
skránni í síðasta hefti Útvarpstíð-
inda. í stað kórsins syngur átta
manna flokkur vor- og sumar-
söngva.
í erindi, sem Pétur Sigurðsson flutti í
vetur, var talað dálítið um Reykjavík á
þann hátt, að manni skildist, að ekki væri
þar allt 1 lagi. — Þá var spurt:
Ætli þessum ósóma
einhver trúi maður,
að syndarinnar Sódóma
sé vor höfuðstaður.
Próf. Sig. Nordal vill að konurnar taki
sér frí frá innanhússtörfum og kynnist
náttúrunni. Afleiðingarnar urðu:
Eldurinn dauður, kaffið kalt,
konan úti á fönnum.
Þetta ber að þakka allt
þekktum andans mönnum.
Um hina svokölluðu æðri tónlist, sem
fjöldinn ekki kann að meta:
Flautir voru froða og hjóm,
en fóðurgildið rýrt.
Svipuð finnst mér tónlist tóm,
en tækið mitt of dýrt.
Óheppilegir varaþulir:
f
Hörður fór, hvort tóku hann tröll?
Tæp er hylli manna. —
Og Broddi raspar innan öll
eyru hlustendanna.
H.
406
ÚTVARPSTÍÐINDI