Útvarpstíðindi - 28.04.1941, Blaðsíða 8

Séra Jón Thorarensen
les frásögu í útvarpið 10. maí.
J. Th. er þegar kunnur maður
fyrir þjóðsagnasöfnun; hefur hann
gefið út Rauðskinnu, sem komin er
í fjórum heftum, með nokkurra ára
millibili.
— Ég fékk ungur áhuga fyrir þess-
um efnum, svarar Jón, þegar vér
láninu. Var nokkra mánuði þar í
landi, baðaði mig í sól og sjó, gerði
ekki neitt. Síðan var mér boðið suð-
ur til Sviss, og þar var ég í hálft
annað ár, samfleytt.
— Og hvað gerðirðu?
— Skrattann ekki neitt. Ég át og
drakk, ferðaðist, las bækur, hlustaði
á fyrirlestra við háskólann í Ziirich,
lét taka mig fastan fyrir ódrýgða
glæpi — og ætlaði mér að verða gáf-
aður. Það síðara tókst mér ekki, þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir.
— Hvað tókstu þér fyrir hendur,
þegar þú komst aftur heim?
— Fór heim í sveitina mína, mok-
aði fjós og gaf rollum. Ég beit á
spyrjum hann um þessa hluti, — en
hóf eiginlega ekki ritstörf fyrr en ég
var um 26 ára. Ég ólzt upp á Suður-
nesjum, í Kotvogi, en þegar ég stálp-
aðist, og var kominn hingað til
Reykjavíkur, sat ég stundum í rökkr-
inu hjá Ólínu Andrésdóttur ömmu
minni og Herdísi systur hennar. Þær
sögðu mér sögur; — svo fóru þær
að spyrja mig, hvort ég kynni ekki
sögur að sunnan. Jú, ég kunni ýmis-
ar sögur, sem ég hóf að segja. Seinna
ritaði ég1 sumar þeirra og gaf út í
Rauðskinnu. Mér þykir sérstaklega
vænt um álfasögurnar; það er svo
fagur rómantískur blær yfir þeim, —
og stefin í þeim eru ógleymanleg.
Jón er kominn af hinum kunnustu
skáldaættum landsins. Bjarni Thor-
arensen skáld var langafi hans í föð-
urætt, en í móðurættinni eru Ólína
og Herdís, skáldkonur, Matthías
Jochumsson og fleiri.
Allir þeir, sem lesið hafa Rauð-
skinnu, vita, að Jón Thorarensen er
prýðilega ritfær maður. Munu þeir
fáir meðal yngri manna, sem rita
fegurri og hreinni íslenzku en hann.
jaxlinn og bölvaði í hljóði yfir því
hlutskipti. En þetta er yíst það, sem
menn kalla skóla lífsins og hann hvað
eiga að gera mann að manni. Hvað
mig snertir, hefur það mistekizt.
— Hefurðu siglt síðan?
— Já, þrisvar. Aðallega haldið mig
í Sviss og líkar þar vel. Ég held líka,
að Svisslendingiim lítist vel á mig,
því ég hef aldrei komið þangað svo,
,að þeir hafi ekki tekið mig fastan
fyrir einhverja glæpi, þjófnað, morð
eða rán.
— Hvenær kom svo andinn yfir
þig?
— Og hann kom nú yfir mig í fjós-
inu. Þá þráði ég fegurð, frelsi, ást-
416
ÚTVARPSTÍÐINDI