Útvarpstíðindi - 12.12.1941, Blaðsíða 28

Lag cffir
Óskar J. Cortes:
Ég ann
þér
Danslag kvölds-
ins á gamlárs-
kvöld
Þú kemur vina min
í kvöld er máninn skín.
Vi'ð þrœÖum þekfcta slóð.
Þú ert svo góð.
É8 ungur unni þér.
þín ást er helgust mér,
hún vejur sumri og söng
um síðkvöld löng.
Við hlýðum klökk °g sátt
á kvöldsins andardrátt
cr húmið hylur grund.
Það er heilög stund.
Nú veiztu ástin mtn,
hve ojt ég minnist þín.
Nú cinan áttu mig.
Ég elska þig.
Valdimar Hólm Hallstað.
skuldaðrar athygli og viðurkenningar,
og hygg ég, að tvennt muni einkum
valda því. Ljóð hans eru yfirleitt of vel
ort og óvenjuleg, til þess að vera við
haefi hinna almennu rímrugluðu les-
enda, en jafnframt vandvirkninni hefur
bölsýni skáldsins staðið í vegi fyrir því,
að það væri metið að verðleikum. Á
þessum dapurlegu tímum, þegar tor-
tíming, hrun og vitfirring tvinnast sam-
an í heimssýn hinna venjulegu lesenda,
finnst þeim ef til vill lítill akkur í að
sökkva sér niður í skáldskap þess
manns, sem túlkar öðrum betur von-
leysi þeirra sjálfra og trega, en mælir
engin lausnarorð eða lætur þau liggja
í þagnargildi.
Fyrir nokkrum árum tóku að birtast
smásögur í Eimreiðinni eftir ókunnan
höfund, sem nefndi sig Þóri Bergsson.
Þær voru ritaðar með þeim hætti, að
þær hlutu að vekja eftirtekt. Efnisval
höfundar var sérkennilegt, stíllinn
brotalaus og hávaðalítill, en féll vel að
efninu. Haustið 1939 kom út smásögu-
safn eftir þenna höfund og nú er nýút-
komin skáldsaga eftir hann, og les
Helgi Hjörvar upp úr henni 21. des.
Það hefur og vitnast, að Þórir Bergsson
heitir réttu nafni Þorsteinn Jónsson og
er starfsmaður við Landsbankann,
bróðir Magnúsar Jónssonar prófessors.
Það væri illa farið, ef íslenzkir ljóð-
lesendur gengju framhjá þeim kvæðum
Steins Steinarrs, sem líkja má við
harmi þrunginn óm úr myrkri, vegna
hræðslu við sjálfa sig. Sum þessará
kvæða eru ekki aðeins góð kvæði, fylli-
lega sambærileg við hin góðu kvæði,
sem ort eru óviljandi, — heldur eru þau
fáguð og hnitmiðuð listaverk, kristöll-
uð um ákveðna hugsun eða ákveðin
hughrif, slungin tónum djúprar, æðru-
lausrar sorgar. Ó. /. S.
140
ÚTVARPSTÍÐINDI