Útvarpstíðindi - 26.01.1948, Blaðsíða 9

ÚTVARPSTÍÐINDI
33
um og léttu hjali,“ og má aldrei missa
af danslögunum svokölluðu, að ó-
gleymdum djassþættinum. Yngri
drengurinn vill ekki missa af barna-
tímanum eða frásögnum af ferðalög-
um og svaðilförum. — Nú er lýð-
ræðið svo fast í sessi á heimilinu, að
ekki er hlutur neins þessa aðila fyrir
borð borinn, og árangurinn verður
svo sá, að útvarpið glamrar sleitu-
laust mestan hluta dagsins — og
lengst til sárra leiðinda fjórum
fimmtu heimilismanna, spillandi eftir-
tekt þeirra og minni ....
Vilhjálmur Jónsson
6. 1. 1948.
.... Fyrst byrja ég með að gagn-
rýna marg-endurtekið nýsköpunar-
stagl útvarpsins, því hver heilbrigður
maður veit, að guð almáttugur hefur
skapað alla hluti, en engin ríkisstjórn,
hvað mikil yfirlætisorð sem hún hefur
í frammi, annað en orðið ,,meistari.“
Þegar ég var barn, var mér kennt, að
enginn væri meistari, nema Jesús
Kristur, sem gaf sitt líf til að frelsa
þjóðirnar. Ég tók eftir því í áramóta-
hugleiðingum Vilhjálms Þ. Gíslason-
ar, að hann nefndi aldrei „nýsköp-
unar“-togara, heldur nýju skipin sem
rétt var líka ....
Adam skrifar Evu
.... Mig minnir þú værir að tala
um, að þjóðina vantaði tíma til að
hugsa. Mér verður nú alltaf hálfflök-
urt, þegar fólk fer að tala um þjóðina,
því að það er segin saga, að þá mein-
ar enginn neitt. Hver reynir svo sem
ekki að níðast á þjóðinni? Allir svíkja
undan skatti, nema þeir, sem ekkert
eiga, ríkið er látið ganga í ábyrgð
fyrir arðlaus fyrirtæki — þjóðin
borgar. Svo segja þeir, sem koma í
útvarpið, að þjóðin eigi að vera spar-
samari, heilbrigðari, siðvandari, lærð-
ari og umfram allt: hugsa meira! Ja,
þá væri nú gaman að lifa. Þjóðin svo
sparsöm, að enginn kaupmaður þrif-
ist, svo heilbrigð, að læknar hefðu
ekkert að gera, svo siðsöm, að lög-
reglan legðist í ómennsku. svo lærð
og menntuð, að engir reyfarar seldust
(og hverjir ættu þá að auglýsa í út-
varpinu?) — svo skynsöm og hugs-
andi, að allir fyndu sig fullkomna .. .
Þjóðin þarf að hugsa, segja þeir
riku, sem ekkert meina, þjóðin þarf
að hugsa, segja þeir fátæku, sem ekk-
ert geta. En mér er spurn: hversvegna
á þjóðin að hugsa? Höfum við ekki
ríkisstjórn, og hún hugsar fyrir Al-
þingi? Höfum við ekki Alþingi og það
hugsar fyrir blöðin — og blöðin hugsa
fyrir okkur hin. — Og ef þjóðin færi
svo að hugsa, hvað hefðist upp úr
því? Hún mundi sja sannleikanum
fórnað, en lyginni hampað. Hún
mundi sjá ráðvendnina í gatslitnu
bómullarpilsi, en flærðina sveipaða í
dragsíðan silkikjól. Allt yrði stjórn-
laust og vitlaust, opinberir starfsmenn
hefðu ekki svefnfrið í skrifstofunum,
strætisvagnarnir mundu hætta að
ganga .... Þó að þeir séu að segja
þetta í útvarpinu, þá kæra þeir sig
ekkert um það sjálfir, því að það
mundi eyðileggja fyrir okkur þjóðfé-
lagið ....
.... og ekki vildi ég sofna hjá
þeirri Evu, sem myndi allt sem út-
varpið flytur ....