Útvarpstíðindi - 26.01.1948, Blaðsíða 12

36
ÚT V ARPSTÍÐINDI
SKÓLAÚTVARPIÐ.
Sú nýbreytni hefur verið tekin upp,
að útvarpsmenn hafa heimsótt skóla og
fengið nemendur til að skýra frá námi
og skólalífi. Yfir þessu hefur verið léttur
blær og ekkert nema gott um það að
segja. Tilraunin er aðalatriðið og því má
ekki rjúka upp með skömmum þó að
eitthvað kunni að vera öðruvísi heldur
en ströngustu kröfur kunna að ætlast til.
Þegar þetta er ritað hafa nemendur í
tveimur skólum komið fram í útvarpinu
og hvort tveggja tókst sæmilega. Að vísu
er ekki hægt að ætlast til þess að hægt
sé með tali einu að gefa hugmynd um
leikfimi, þó að nokkuð megi fylgjast
með henni með fyrirskipunum kennarans
og hljóðum, sem heyrast, þegar nemund-
urnir gera hinar ýmsu æfingar. Ýmsum
mun hafa þótt dálítið skrítin leikfimi
Miðbæjarskólans. Þar voru börnin látin
leika lögreglu- og útilegumenn og leik-
urinn hafður í stríðsformi, en kennar-
inn hrópaði eins og liðsforingi á víg-
velli: „Skjótið!“ Hvers vegna var leik-
urinn ekki miðaður við gamlaárskvöld
og atburðina þá? — En viðvíkjandi út-
varpi þessu úr skólunum vil ég segja
þetta: „Haldið áfram á sömu braut.
Þetta er góð tilbreyting."
LESTUR GAMALLA LJÓÐA.
Stúlka úr Flóanum skrifar: „Ég er
ekki gömul, en þó þykir mér gaman að
gömlum ljóðum, sem mæður okkar og
ömmur lásu fyrir okkur, þegar við vor-
um börn- Þessi Ijóð eru aldrei lesin í
útvarpið. Erindið var því að biðja Út-
varpstíðindi að koma þeirri bón minni
á framfæri við úvarpsráð, að það fengi
einhvern góðan upplesara, til dæmis
Andrés Björnsson, til þess að lesa eitt-
hvað af þessum góðu gömlu ljóðum og
þá detta mér fyrst og fremst í hug ljóð
Guðmundar Bergþórssonar: „Agnesar-
kvæði,“ „Móðurkveðja,“ og „Vinaspeg-
ill.“ Ennfremur er til „Tólfsonakvæði"
og fleiri, sem gjarna má taka til athug-
unar, ef úr þessu verður. Ég er sann-
færð um að mörgum mundi þykja vænt
um ef farið væri að bón minni í þessu
efni.“
T skrifar: „Oft verða viss atvik til
þess, að við lítum til baka og förum að
athuga og hugsa um það, sem liðið er.
Nú um jólin var ég að lesa bókina Faxi
eftir Brodda Jóhannesson, sem að mín-
um dómi er bæði merkileg og unun að
lesa, þó að ég hefði frekar kosið að
Broddi hefði átt bókina einn. Kaflarnir
þrír, sem aðrir eiga í henni eru prýði-
legir út af fyrir sig og hefðu verið góðir
í sérstakri bók. Svo ekki meira um það-
Þá dettur mér í hug kvöldvaka útvarps-
ins í vetur, sem mér virtist helguð þarf-
asta þjóninum, hestinum, sem var í heild
ein bezta kvöldvaka, sem ég hef hlustað
á í vetur. Þá las Broddi Jóhannesson
upp úr bókinni Faxi og Sigurður Jóns-
son frá Brún, erindi um hestav,ísur og
fleira, sem var prýðilegt að efni, en mér
þótti fyrir að heyra hvað kunningi minn
S. J. flutti erindi sitt hrapalega illa, þó
sérstaklega vísurnar, því seinni hlutann
af þeim mörgum var ómögulegt að skilja
þó að heyrðist vel í tæki mínu. Erindið
hefði notið sín heldur betur ef til dæmis
Pétur Pétursson eða Helgi Hjörvar hefði
lesið það. Allt of sjaldan er það athugað,
að þeir lesi ekki erindi sín sjálfir í út-
varp, sem mjög er ábótavant um fram-
burð hjá. Svo er það annað, sem ég ætla
að minnast á. Vill ekki útvarpsráð at-
huga hvort ekki væri æskilegt og hægt
að helga sauðfénu eitt kvöld í útvarpinu,
fuglunum annað og nautpeningi hið
þriðja o- s. frv., með því að lesa upp það
bezta, sem um þessar lífverur hefur verið
skrifað og ort, nú og svo að reyna að
fá einhverja, sem lifað hafa með þess-
um skepnum og lifað sig inn í eðli þeirra,
tilfinningalíf og þarfir að skrifa eða