Útvarpstíðindi - 05.04.1948, Blaðsíða 3

trrVARPSTÍÐINDI
123
koma út hálfsmánaöarlega.
Argangurinn kostar kr. 25.00 og
greiðist fyrirfram. — Uppsögn er
bundin við áramól. — Afgreiðsla
Hverfisgötu 4. Sími 5046. Heima-
sitni nfgreiðslu 5441. l'óstbox 907.
Útgefnndl: H.f. Hliislaiulinn.
Prentað í Isafoldar-prentsroiðjn b.f.
Ritstj. og ál)yrgðarmenn': VHhjálm-
ur S. Vilhjiflrnsson, Brávallagölu 50,
simi 4903, og Þorsteinn Jósepsson,
Grettisgötu 86.
________________________________
Þjóðin og lausavísmr
Vetrardagskráin að enda
EKKERT RIT, sem gefið er út
hér á landi nú leggur eins mikla
áherzlu á að geta birt lausavísur
og Útvarpstíðindi. Þetta hefur verið
frá upphafi siður þessa rits og þrá-
faldlega verður maður var við hve
vinsælt það er. Stundum er því
haldið fram, að áhuginn fyrir lausa-
vísum sé dvínandi, en ekki verða
Útvarpstíðindi vör við það. Þvert
á móti berst þeim mikið af lausa-
vísum og mjög oft hvatningarbréf
um að birta sem mest af slíku efni.
Eitt slíkt bréf barst okkur nýlega
frá Andrési H. Valberg á Sauðár-
króki. Hann segir meðal annars í
bréfi sínu.
„Ég þakka ykkur fyrir allan þann
fróðleik og þá skemmtun, sem þið
hafið fært mér í bundnu og óbundnu
máli. Ég hlakka alltaf til að sjá
hvað þar birtist nýtt, sérstaklega
hefi ég áhuga fyrir kvæðum og
lausavísum, sem oft eru prýðilegar
og eftir ýmsa höfunda. Vildi ég
gjarnan að þær væru fleiri en verið
hefur, eins vildi ég láta ykkur
hvetja landsmenn til þess að senda
afkvæmi anda síns, ferskeytlurnar,
meira en þeir hafa gjört.
Einnig hefi ég hið mesta yndi
af því, er menn kveðast þar á, hvort
heldur eru karlar eða konur, mundi
það ekki eingöngu verða lesendum
til skemmtunar, heldur og til þroska
og þjálfunar þeim, sem tækju þátt
í ljóðagerðinni, saman ber Helgi
Hjörvar og Ólína Jónsdóttir. Ólína
þekki ég vel og tel hana með beztu
ferskeytluskáldum. Mest elskar hún
hringhenduna, enda beitir hún henni
af mestu list. Því er haldið fram,
að aðeins eldra fólk hafi gaman af
vísnagerð og þó sérstaklega kveð-
skap. Þetta er mikill misskilningur,
því að hér í Skagafirði og víða
annarstaðar, meira að segja í Rvík,
hefi ég orðið var við, að æskulýð-
urinn hefur góðan smekk fyrir vísur
og kveðskap. Það er vel farið, því
að þetta er gömul og góð list, sem
ekki á að falla í gleymskunnar
skaut. Kveðskapur er t. d. sérstæður
hjá okkur Islendingum. En mér
virðist hann því miður mjög víða
fótum troðinn, og góðir kvæðamenn
aðeins, fáir orðnir til, þó eru þeir
helzt til sveita.
Ekki vaxa þeir í áliti hjá mér,
þessir fínu hei’rar og móðins dömur,
sem loka fyrir útvarpið þá sjaldan
að kveðið er þar, og segir, að nú sé
vitlausi karlinn kominn á stað.
En hvað mundi þetta „fína óg
menntaða fólk“ segja, ef það sæi