Útvarpstíðindi - 05.04.1948, Blaðsíða 14

134
ÚTVARPSTÍÐINDI
Hér fer á eftir niðurlag á bréfi frá
þingeyskri konu: Og þá cr 6g koiniri
að því, sem mig hefir lengi langað
til að minnast á í sambandi við barnatíma
útvarpsins um jólin, en það er, a‘S mér
finnst óviðeigandi að syngja jóláþulur
innan um jolásálma — og eldci einu sinni
jólaþulur. heldur hversdagslegar barnagœl-
ur, harla innantómar, eins og t.d. ,,Göng-
um við í kringum einiberjarunn" og „Gekk
ég yfir sjó og land“ o. s. fi*v., að syngja
þa'S á eftir sálmum eins og „í Betlehem
er bam oss fætt“ og „Heims um ból,“ sem
yfir hvílir aldagömul helgi. Miklu óílilhlýði-
legra en þetta, er þó þaS að veita jóla-
sveini móttöku á sjálft jóladagskvöld, með
öllum þeim skrípalátum, sem hann við
hefur. Fáir munu neita því, að jóladagur-
inn sé helgur dagur í orðsins sönnustu
merkingu. Ýfir honum á að hvíla blær
tiginnar helgi. Ef menn læra ekki a'S líta
þannig á hann þegar í bernsku er hætt
við a'ð ]iað verði seinlært, þrátt fyrir auk-
inn þroska með reynslu árannn. Mun ekki
dýrð jólasálma og helgisagna fölna í vitund
bárnanna, sumra að minnsta kosti, þegar
jólasveinninn kemur í gyllingárgerfi sínu
fullur af skrípalátum og tröllasögum og
fleiru slíku? Vilja ekki uppeldisfræðing-
arair svara þeirri spumingu1? Eg vil leyfa
mér að bera fram þá ósk við yfirvöld út-
varpsins að þau breyti tilhögun barna-
tímanna um jólin á þann veg, að á jóla-
dag verði einkum sungnir jólasálmar og
leikin jólalög, lesin jólakvæði, fluttar frá-
sagnir um jólin og lesnar fallegar, lror-
dómsríkar sögur, sem laða til íhugunar
og alúðar. Af slíkum sögum eigum við
þegar allmikiS. Vil ég í þcssu sambandi
m. a. minna á sögur frú Guðrúnar Lárus-
dóttur sem hún samdi fyrir bernskuna og
æskuna og sem er hver annari fegurri.
En það er einkennilegt, að flestir þeir, sem
staðið hafa að og stjóma'ð barnatímum
útvarpsins virðast hafa sniðgengið þessar
sögur og aSrar líkar. Þótt margar ágætar
sögur og frásagnif komi fram í bama-
tímunum, virðist um ■ of seilst eftir áhrifa-
litlum ævintýrum, lélegum þujum og því-
líku. Við þessu er betra að gjora nú síðan
yngstu hlustendunum var iithlutað tíma,
sérstaklega, á ég þar við barnatíma frú
Katrínar Mixa á miSvikudögum. Em þeir,
að ég hygg, góð og þörf nýjung. En um
leið og þetta er viðurkennt sem rétt er,
getur það ekki skoSast nein dæmafá frekja,
þótt sú krafa sé borin frain, að aukin fyll-
iijg sé lögð í barnatímana á sunnudags-
kvöldum, þá hlusta líka margir með börn-
unum. Eg hefi heyrt ýmsa fullorðna segja,
aS þeim þyki góðir barnatímar éinhver
bezta gjöf útvarpsins. En þetta var nú
útúrdúr. .Eg endurtek það, að mér finnst
jólasveiuinum ofaukið í útvarpssalnum é
sjálft jóladagskvöld — engar jólasveins-
heimsóknir þá, en á annan í jólum er
hann ómissandi, þá er sjálfsagt að fagna
honum vel, láta hann syngja og tralla og
vaða elg mælskunnar! Á annan væri rétt
aS láta hljóma létt lög og létt hjal —
gjöra það að verulegu skemmtikvöldi! Á
því kvöldi á ekki að lesa lexíu eins og
þá sem Hjörvar las á aunan dag jóla nú.
Hann hefði áreiðanlega getað fundið
ánægjulcgra efni, án þess að ofþreyta sig
á leiiinni. Það er harla lítil jólagleði í
]iví, hvórt heldur í hlut eiga ungir eðu
aldraðir að heyra frásögn um lítil börn,
•sem voru ein upp á reginheiði hjá líki
föður .síns, umkringd myrkri og kvíða —
og úti í myrkrinu, fönninni og auðninni
visau þáu af móður sinni — einu lífverunni,
sem þau gátu sett traust sitt á. Það er
'sama hversu vel þetta er stílfært og áheyri-
lega lesið, það verður að fölskum hljómi
á þessu kvöldi, þegar aðeins ein harpa á
að óma, skært og þýtt — harþa gleðinnar.
Eh annars cr það nú samt svo með bama-
tímana, að það er í miklum meirihluta,
seiu' vel er gjört og fyrir það ber að
þakka — í einlægni. Þá. er jáladagslcráin
að fráteknum jólamessunum og jólatónlcik-
unúm var hún sú sízta, sem ég man eftir.
En það þarf nú ekki mikinn mann til