Útvarpstíðindi - 05.04.1948, Blaðsíða 15

ÚTV ARPSTÍÐINDI
135
aS sletta athugasemdum og álösunum og
það er víst ekki vandalaust að bera fram
hátíðamat fyrir heila þjóð, svo að henni
geðjist vel að og standi ánœgð upp frá
borðum. Og’ nokkur atriði vil ég nefna,
sem ég varð hrifin af. Á aðfangadags-
kvöld var hátíðlegt útvarp sem vera bar:
Aftansöngurinn úr Dómkirkjunni unaðs-'
Jegur, orgelleilcur Páls ísólfssonar samur
við sig og einsöngur frú Guðmundu Elías-
dótlur með því bezta, sem heyrst liefir
hér við svipuð tækifasri, fór þar saman
fögur rödd og látlaus og listræn túlkun.
Ávarp sr. Friðriks Hallgrímssonar var
fagurt og umhugsunarvert og var ánægju-
legt að fá að heyrá einu sinni cnn til þessa
aldna, ágæta kennimanns, sem um svo mörg
undangengin ár, flutti þjóðinni fagnaðar-
boöskap jólanna úr æðstu kirkju landsins.
Á jóladag var hátíðamessa biskups það
athyglisverðasta, sem útvarpið flutti, —
en hún var líka ósvikin perla. Jólagestir
útvarpsins á annan dag jóla voru fátæk-
legir og fréttasnauðir, jafnvel Pálmi rektor
mun hafa brugðist vonum alls þorra hlust-
enda og sannast það enn sem oft áður að
,,svo bregðast krosstré sem önnur tré.“ Á
sunnudaginn milli jóla og nýjárs var út-
varpað úr Dómkirkjunni mjög ánægjulegri
barnaguðsþjónustu og að kvöldi þess dags
flutti sr. Jóhann Hannesson ágætt erindi,
er hann nefndi „Ríki maðurinn og Lazarus
í Kína.“ Mánudaginn næstan á eftir flutti
sr. Jakob Jónsson prýðilegt erindi um dag-
inn og veginn. Þá var einnig leikin hin
unaðslega hljómsyrpa Árna Björnssonar
„Heilög jól.“ Að síðustu las sr. Sigurður
Einarsson sögukafla úr bókinni Anna Bo-
leyn — hinn eftirtektarverðasta kafla. Á
þriöjudaginn flutti svo Grétar Fells eitt
sinna alkunnu snilldarerinda, er hann kall-
aði „Friður á jörðu.“ Á gamlaárskvöld var
gott útvarp, ávarp forsætisráðherra hið
snjallasta og „Annáll ársins“ hrein perla
sem jafnan áður. Ætíð hefir Yilhjálmur
Þ. Gíslason gott að flytja, en þessir þættir
erú þó hans dýrsta gjöf til hlustenda. t
þeim birtast sameinaðir allir hans heztu
hæfileikar, að því er virðist, en V. Þ. G.
er eins og alþjóð er kunnugt meistari í
orðsins list og auðugur af skilningi. Ekki
vil ég skilja svo við þetta gamlaárskvöld,
að minnast ekki á aftansönginh úr Frí-
kirkjunni, hann var svo unaðslegur, öll
hljómlistiu hrífandi og ræða sr. Árna, önd-
vegisræða, lík á sínu sviði og ræður bisk-
ups og sr. Jóns Auðuns á jólunum. Þegar
ég hlusta' á slíkar ræður sem þessar, hug-
leiði ég oft hvílík alúð, hvílík trúfesti
og kostgæfið starf liggur að baki slíkrai-
orðsnilldar og myndauðgi. Hvilíkt rithöf-
undastarf er fólgið í predikunum prest
anna. Eg hygg, að þeir séu margir, sem
ekki gefa ,þeim þann gaum, sem vert er.
Stundum falía um prestana orð á þessa
leið: „Þó það nú vreri, að þeir gætu komið
með góðar ræður, þeir sem grúska svo í
þessu og hafa ekki svo tæpan tíma.“ Og
stundum hefir verið farið virðingarsnauð-
um og heldur ómaklegum orðum um pré-
dikunarstarf presta þeirra, sem oftast flytja
ræður í útvarpið, bæði í „Röddum hlust-
tmda“ í Útvarpstíðindum og víðar, líkt og
jiað sé litið hornauga. Þetta er órétt, og
ekki til sóma þeim, sem það gjöra og
öðrum, sem kunna að líta líkt á þessi mál
og eru fullir tómlreti, 'ef ekki vanþóknun
gagnvart starfinu og stéttinni. Sannleikur-
inn er sá, að útvarpið hefir á liðnum ár-
um flutt út til fólksins mikið af gullfag-
urri hljómlist og margar góðar og glæsi-
Ávallt glæsilegt úrval af öllum
tegundum skófalnáSar.
LÁRUS G. LÚÐVÍGSSON
Skóverzlun