Útvarpstíðindi - 09.08.1948, Blaðsíða 6

270
ÚTVARPSTÍÐINDI
öðrum fulltrúum frá Austur-Evrópu
að þeir gætu ekki talið samþykktina
gilda, þar sem ekki hefði verið hafð-
ur sá háttur á um atkvæðagreiðsluna
sem þeir höfðu óskað. Aðrir full-
trúar töldu málið afgreitt. Að þessu
loknu risu upp deilur um inntöku
þjóða og þátttöku í ráðstefnunni. —
Rússar kröfðust að upptökubeiðnir
Eystrasaltslandanna yrðu samþykkt-
ar og kröfðust þeir jafn vel að Finska
Karelía yrði einnig tekið inn sem sér-
stakt ríki. Hafa enn ekki borist
fregnir af því hvernig þessum deil-
um lauk, en að minnsta kosti situr
ráðstefnan enn og enginn árangur
hefur náðst. Hafa dönsku blöðin jafn
vel gefið í skin að þetta yrði nokk-
urs konar eilífðarráðstefna. Hins
vegar hefur heyrst að gert sé íáð
fyrir að ráðstefnan hætti störfum í
síðasta lagi 11. september.
bað var aldrei gert ráð fyrir því
að deilt yrði svo lengi um formsat-
riði og alger aukaatriði eins og raun
er á. Hitt töldu menn líklegra að að-
aldeilurnar myndu verða þegar ætti
að fara að úthluta bylgjulengdum til
hinna ýmsu þjóða. Það er vitað mál
að þetta veldur deilum og það er ef
til vill skiljanlegf. En nú óttast menn
að það megna ósamkomulag sem á
sér stað á ráðstefnunni verði til þess
að ekkert samkomulag náist um að-
alatriðið, skiftingu útvarpsbylgna
milli þjóðanna. Ef ekkert samkomu-
lag verður í þeim efnum getur maður
búizt við stríði í loftinu, útvarps-
stríði.
Hver er leikrita-
höfundurinn
Jón snari?
Undanfarna mánuöi hefur nýtt
höfundarnafn komið fram í útvarp-
inu, leikritahöfundurinn Jón snari.
Hafa síðan síðastliðinn vetur verið
leikin fjögur leikrit eftir þennan
höfund í útvarpið og hal'a öll orðið
mjög vinsæl og vakið gleði. Fyrst var
,,Til þess eru reglugerðir“, annað
„Seðlaskipti og ást“, þriðja ,,A
tvennum vígstöðvum“ og hið fjórða
„Ástandið í Symbolisíu“, sem leikið
var á frídegi verzlunarmanna, 2.
ágúst.
Það er víst óhætt að fullyrða það,
að engir gamanleikir, sem leiknir
liafa verið í útvarpið hin síðari ár,
hafi átt eins miklum vinsældum að
fagna og þessir fjórir leikir, nema
ef vera skildi að leikir Lofts Guð-
mundssonar hér á árunum hafi slag-
að upp í þessa.
Leikritin eru að minnsta kosti á
köflum bráðfyndin, en oftast með
sárum broddi um ástandið í ýmsum
málum og virðist höfundurinn ráða
yfir ágætri kímnigáfu og úm leið
glöggri tilfinningu fyrir því sem mið-
ur fer í þjóðfélaginu. Hann stingur
og á kílunum, meinlega á stundum en
þó allt af með gletni í augnakrókun-
um, en sagt er að háðið bíti allt af
bezt og sé skæðara vopn en hinar
bitru skammir. 'Margir íslendingar
hafa kunnað að skammast, en þeim
hefur verið miður lagið að beita háð-
inu, enda er sagt að Islendingar séu