Útvarpstíðindi - 23.08.1948, Blaðsíða 14

302
ÚTVARPSTÍÐINDI
eftir ca. 50 m. löngu röri, yfir í mjöl-
húsið. Þar er mjölið vigtað í 100 kg.
poka — og getur vélin vigtað 45
poka á klst. Mjölhúsið er gímald eitt
mikið og er hægt að geyma þar 20
þús. poka.
Guðjón Jónsson sagði, að í dr. Paul
verksmiðjunni einni ynnu 74 menn,
en alls vinna hjá Síldarverksmiðjum
ríkisins á Siglufirði 450 manns, svo
að síldarleysið er orðið alldýrt spaug
fyrir ríkið. Guðjón kvaðst aldrei
muna eftir eins miklu síldarleysi um
þetta leyti árs og í sumar. Aðgerðar-
leysið er að drepa okkur, sagði hann.
Oft er erfitt að finna eitthvað handa
mönnunum að gera — þeir verða á-
hyggjufullir og eirðarlausir á því
að bíða eftir síld, sem aldrei kemur.
Margt af þessu eru skólapiltar og þó
að þeir fái tveggja mánaða tryggingu
segir það ekki mikið í námskostnað
allan veturinn. — En árið 1944 kom
síldin ekki fyrr en um miðjan ágúst,
bætti Guðjón við — og við erum nú
alltaf að vona að hún hagi sér eins í
ár.
Og svo kom laugardagurinn með
fjör í bæinn.
— Loks rann svo upp hinn lang-
þráði laugardagur, bjartur og fagur,
og eins og mér hafði verið sagt, tók
þegar að færast líf í bæinn þótt eng-
in kæmi síldin. Erlendu skipin, sem
hér stunda síldveiðar, hafa það fyrir
sið að koma inn á laugardögum og
liggja í höfn fram yfir sunnudaginn.
Laust eftir hádegið á laugardaginn
tóku þau að streyma inn og hélst sá
straumur nær óslitið langt fram á
kvöld. Voru þá skipin orðin milli 3
og 400 — fjörðurinn var kvikur af
skipum — skógur af siglutrjám hvort
sem litið var inn eða útmeð firðinum.
Útlendu skipin má m. a. þekkja á því,
að þau hafa öll tunnustafla aftaná
og á tunnustaflanum má sjá, hvernig
skipin hafa veitt — eftir því sem
staflinn minnkar, þess betri hefur
veiðin verið. Flest þeirra virtust
hafa veitt fremur treglega, því að
enn var tunnustaflinn aftaná stór.
M<?ðan skipin voru að koma inn,
heyrðust í sífellu flaut — eitt, tvö,
þrjú — löng og stutt, eftir því hvort
skipin vildu gefa til kynna að þau
beygðu til hægri eða vinstri, ellegar
ætluðu beint afturábak eða beint á-
fram. — Þetta voru norsk, dönsk,
sænsk, færeysk og þýzk skip — skip
af öllum gerðum. Sænsku og norsku
skipin voru áberandi falleg en fær-
eysku skipin virtust flest komin vel
til ára sinna, enda munu sum þeirra
vera frá skútuöldinni, keypt af Is-
lendingum, og bera mörg þeirra ís-
lenzk nöfn — lengi vel var t. d. eitt
þeirra sem hét Guðrún Zoega. — Á
Siglufirði verður vart við talsverða
gr.emju vegna þessarar ágengni út-
lendinganna, þar eð mikið af skip-
unum leggst upp við bryggjur, svo
að nær ógjörningur er fyrir íslenzk
skip að komast þar að og það mun
hafa komið fyrir að íslenzk skip hafa
orðið frá að hverfa vegna þess að
hin útlendu neituðu að víkja. Megnið
af skipunum liggur inn á móts við
bæinn og það hefur aftur í för með
sér að mjög erfitt er fyrir flugvélar
að lenda örugglega, nema þá einhvers-
staðar lengst úti á firði. Þetta segja
Siglfirðingar, og þykir súrt í brotið,
sem von er.
Eins og gefur að skilja verða göt-
urnar senn svartar af erlendum sjó-