Útvarpstíðindi - 13.09.1948, Blaðsíða 3
ÚTVARPSTÍÐINDI
315
koma út hálfsmánaðarlega.
Árgangurinn kostar kr. 25.00 og
greiðist fyrirfram. — Uppsögn er
Imndin við áramót. — Afgreiðsla
Brávallagötu 60. Sími 6046. Heima-
simi afgreiðslu 5441. Pósthox 907.
Otgefandi: H.f. Hlustandinn.
Prentað í Isafoldarprentsmiðju h.f.
Ritstj. og ábyrgðarmenn: Vilhjálm-
ur S. Vilhjdlmsson, Brávallagötu 50,
sími 4903, og Þorsleinn Jósepsson,
Grettisgötu 86.
*
litvarpsháskóli
Hugsjón Bandaríkjamanns
HÉR I ÚTVARPSTÍÐINDUM
hefur útvarpið stundum verið kallað
háskóli fólksins. Með þessari nafn-
gift hefur verið átt við það, að út-
varpið ætti að geta verið svo full-
komið, að það gæti talist algild
mennta- og l'ræðslustofnun fyrir alla
þjóðina. Margir munu verða til þess
að telja þessa nafngjöf fjarri öllum
sanni, svo mikið af ómerkilegu rusli
sé ílutt í útvarpið, að ekki nái
nokkru tali að nefna háskóla í sam-
baildi við það. En hvað sem því
líður, er ekki úr vegi að álykta sem
svo, að útvarpið eigi að geta verið
eins og vegleg, heilbrigð mennta-
stofnun fyrir allan almenning. Að
því ber að keppa, því að útvarpið
nær til allra, hefur áhrif alls staðar,
á hverju einasta heimili landsins
og getur, ef vel er með farið, orðið
helsti máttarstólpinn undir nýja og
glæsilega menningu þjóðarinnar.
Undanfarna mánuði hefur maður
nokkur ferðast um Evrópulöndin og
talað um hlutverk útvarpsstöðva.
Hann er fulltrúi hins eina útvarps-
háskóla, sem starfræktur er í ver-
öldinni, en hann starfar í Boston í
Bandaríkjunum. Eigandi stöðvarinn-
ar er mikið og heimsfrægt útvarps-
fyrirtæki, „World Wide Broadcast-
ing Foundation“. Þessi útvarpshá-
skóli er starfræktur þannig að flutt
er alls konar efni eins og flutt er
í kennslustundum háskóla vestan
hafs.
I viðtali við blöð í Evrópu hefur
þessi fulltrúi gert grein fyrir stofn-
uninni. Hann segir, að upphaf há-
skólans hafi orðið á friðarráðstefn-
unni í París 1918. Meðal starfs-
manna Wilsons Bandaríkjaforseta
var ungur útvarpsverkfræðingur,
Walther S. Lennon að nafni. Þetta
var í fyrsta sinn, sem Lennon kom
til Evrópu. Honum fannst hann yrði
var við mikinn misskilning meðal
alls þess mannfjölda frá mörgum
þjóðum, sem gisti París í sambandi
við friðarráðstefnuna, að undrun
sætti og hann fór að hugsa um það,
á hvern hátt hægt væri að eyða þess-
um misskilningi, þessari tortryggni
og auka skilning og samhyggð milli
þjóðanna. Hann ákvað að gei’a allt
sem í hans valdi stæði fyrir þetta
málefni. Hann skildi þá þegar, að
útvarpið ætti geysimil^la framtíð
fyrir sér og hann vissi, að ekkert
annað tæki, sem mannsandinn réði
yfir, myndi geta orðið eins mikil-
virkt til góðs eða ills í þessu efni
og það. Honum tókst með árunum