Útvarpstíðindi - 13.09.1948, Blaðsíða 13

ÚTVARPSTÍÐINDI
325
Kulnaðar glóðir
S másaga
eftir
M arcells-
M aurette.
FRÚ KATRÍN andvarpaði þung-
lega, þegar hún gekk upp stigann.
Þetta var Ijóta fjallgangan!
Þegar hún kom upp á pallinn, leit
hún í veggspegil, og gerði sér upp
hlátur. I speglinum birtist henni
mynd af konu á fimmtugsaldri, sem
ekki gat litið út fyrir að vera einum
degi yngri en hún raunverulega var.
Það var staðreynd,' að hún var
orðin roskin.
Innan úr eldhúsinu heyrði hún
þjónustustúlkuna tala við sjálfa sig.
Það var vani Magdalenu, þegar hún
var einsömul í eldhúsinu, að masa
við skaftpotta, diska og aðra eldhús-
muni, eins og það væru hennar beztu
kunningjar.
Frú Katrín hristi höfuðið. Magda-
lena er víst alltaf að versna; hún
er alveg að ganga úr skorðum, hugs-
aði hún. Það má mikið vera, ef hún
er ekki að verða geðbiluð. Nú, og
þá yrði að útvega nýja þjónustu-
stúlku.
,,Er maðurinn minn ekki kominn
heim?“ spurði frúin um leið og hún
gekk inn í eldhúsið.
Það var eins og Magdalena vakn-
aði upp af svefni, þegar frúin ávarp-
aði liana, en hún svaraði aðeins með
því að hrista höfuðið. Hún talaði
ekki meira en nauðsyn krafði við
lifandi verur, þótt hún væri mjög
málgefin, þegar hún var ein. Og
þegar frúin var farin úr eldhúsinu,
hóf hún á ný samræður við eldhús-
munina.
Frúin gekk til svefnherbergisins,
og fór úr kápunni. Tunglskinið varp-
aði fölum bjarma um herbergið, og
hún kveikti sér í sígarettu.
Tuttugu og fjögurra ára hjóna-
band og heimilishald, hugsaði hún
með sjálfri sér og virti fyrir sér
snjáð teppi og gluggatjöld, sem orð-
in voru upplituð.
Hún sá sig í anda, sem nýgifta
konu, glaða og dansandi fram og
aftur um húsið af fögnuði og ham-
ingjuvímu. En þessar myndir hurfu
eins og reykur úr huga hennar.
Hún minntist þó hversu heitt þau
Jón höfðu unnast fyrst eftir brúð-
kaupið, og hversu hveitibrauðsdag-
arnir höfðu verið mikill sælutími;
það var einhver sætleiki yfir þeim.
í gleðivímunni og gázkanum höfðu
þau flogist á og hlaupið hvort á
eftir öðru um húsið, þangað til þjón-
ustustúlkan liafði komið óttaslegin
með uppþvottatuskuna um hálsinn,
til þess að gæta að, hvað gengi á.
Og á nóttunni höfðu þau haldiö
vöku fyrir nábúunum með dansi og
gleðskap, og þeir höfðu kvartað yfir
þeim, en sjálf skeyttu þau þessu
engu og fannst ekkert athugavert