Útvarpstíðindi - 13.09.1948, Blaðsíða 16

328
ÚTVARPSTÍÐINDI
kjólanna sinna, og hversu mjúklega
hefði skrjáfað í þeim, þegar hún
gekk um samkvæmissalina. — En
skyndilega hætti hún að hugsa um
þessa hluti, því að nú heyrði hún
að gengið var hratt um húsið. Hann
var kominn! Hjartað barðist í brjósti
hennar, er hún heyrði fótatakið
nálgazt. Svo gekk Jón inn í herberg-
ið og litaðist um.
„Katrín, hvar ertu! Ert þú ekki
hér?“ kallaði hann. Ekkert svar.
„Hvílíkt hús! Lyftan alltaf í ólagi,
og Katrín ekki komin heim, hvað
hefur hún verið að gera! Já, þvílíki
heimili!“
Hann gekk eyrðarlaus og gramur
fram og aftur um herbergið. Síðan
fékk hann sér sæti og fór að fletta
dagblaði, en allt í einu kom hann
auga á bréfið .... Undarlegt! hugs-
aði hann .... Bréf til mín frá
Katrínu, konunni minni. Hvað stend-
ur til!
Hann braut upp bréfið.
Frú Katrín náði varla andanum
og var í æsingu af eftirvæntingu,
þar sem hún stóð bak við glugga-
tjaldið og horfði á hann lesa bréfið.
Hún beið og blíndi á hann. En . .
en, nei, engin geðshræring sjáanleg.
Hann skipti ekki litum núna eins
og forðum.
En allt í einu varp hann öndinni,
næstum léttilega, og svo stikaði hann
fram í forstofu að símanum. Honum
var mikið niðri fyrir. Hann ætlaði
varla að geta valið númerið, en þeg-
ar hann náði loksins sambandi,
hrópaði hann næstum tryllingslega
og áfergjulega í símann:
„Halló. Já, ert það þú, elskan
mín? Hér hefur gerzt nokkuð furðu-
legt, ég vil segja dásamlegt — fyrir
Ágæt bók til
skemmtilesturs
eftir
JAMES M. CAIN.
PullyrÖa niá, að í'áar skemmtibœkur
hafi vakið eins mikla athygli hér á
síðari árum og sagan „Pósturinn
hringir alltaf tvisvar“, sem þýdd var
á íslenzku og gefin út á stríðsár-
unum. Að vísu þótti fólki hún nokkuð
„]jót“ á köflum, en allt fyrir það
las það hana og skemmti sér við
hana.
Nú er komin út önnur saga eftir
sama höfund, „Tvöfaldar skaðabætur“
og má fullyrða, að hún sé ekki síðri
en „Pósturinn“, enda er hún af er-
lendum ritdómurum talin ein snjall-
asta afbrotasaga þessa ameríska höf-
undar.
„Tvöfaldar skaðabætur" fjallar um
unga nvátryggingarmann, sem lendir í
klónum á fagurri en samviskulausri
konu, sem leikur sér að honurn og
hefur liann til óhæfuvei-ka. En þegar
hann ætlar að ]osa sig úr neti hennar,
flækist hann enn fastar í því — og
örlög þeirra verða hin sömu. Konan
fagi'a er heldur ekki seinni til að
ákveða þau úrslitaörlög, en hún var
í því að skipuleggja afbrot þeirra og
athafnir, meðan hún og þau bæði
liöfðu lífið fyrir sér.
Sumir munu telja, að hér sé um að
ræða afbrotasögu, en svo er þó í
raun og veru ekki. Cain er heiðar-
legur höfundur og afburðasnjall. Af-
brotin eru ekki aðalatriði sagna hans,
heldur það hvert þau leiða mennina.
HELGAFELL
GARÐASTRÆTI 17. REÝKJAVÍK
SÍMI 5314