Útvarpstíðindi - 13.12.1948, Blaðsíða 10

4G6
ÚTVARPSTÍÐINDI
kunnugt um það, að erlendis störf-
uðu útvarpsblöð að því að kynna
dagskrána fyrir hlustendum áður en
hún hæfist í útvarpinu. Mér fannst,
að þannig þyrfti þetta einnig aði
verða hér, og ég taldi víst, að hlust-
endur myndu fagna slíku blaði. Ég
leit frá upphafi þannig á, að blaðið'
ætti að vera hjálpartæki við þann
skóla, sem útvarpið getur verið og
er. Ég leit aldrei svo á, að það væri
hlutverk blaðsins, að halda uppi nei-
kvæðri gagni’ýni á útvarpið og starfs
menn þess, heldur vildi ég að það
ræki jákvæða starfsemi sem tengi-
liður milli hlustendanna og þeirra,
manna, sem koma fram í útvarpinu
og efnis þess, sem þeir flytja. — 1,
mörgum tilfellum er það svo, að
skýringamyndir, línurit og uppdrætt-
ir, sem berast hlustendum áður en
erindin eru flutt og hlustandinn get-
ur haft í höndum meðan verið er að
flytja erindið, hafa oft úrslitaþýð-
ingu um það, hvoit hlustandinn hef-
ur þau not af útvarpsfræðslunni, sem
efni standa til. Samkvæmt þessu
gerði ég mér mikið far um að kynna
mér útvarpsefnið fyrirfram með við-
tölum við þá, sem áttu að flytja er-
indi, og reyndi ég sem bezt að „illu-
strera“ efnið. — Mér finnst, að þessi
þáttur, sem ég lagði mesta áherzlu
á að gera sem beztan, hafi að mestu
leyti fallið niður, og tel ég það mik-
inn skaða fyrir blaðið sjálft, útvarps-
starfsemina og hlustendur. Þá álít
ég það og mikilvægan þátt í starf-
gemi svona blaðs, að það hafi mögu-
leika til að benda hlustendum á þau
atriði útvarpsefnisins, sem ætla má
að veki mesta athygli og verðskuldi
mesta athygli. Með því á blaðið að
vera leiðbeinandi og hjálpartæki fyr-
ir hlustendur til að velja útvarps-
efni sitt. Hvað snertir þá gagnrýni,
sem ég álít að blaðið eigi að hafa
með höndum, þá leit ég frá upphafi
svo á, að hún ætti fyrst og fremst að
vera jákvæð. Mér finnst vera of lítið
af slíkri gagnrýni í þjóðlífinu, þann-.
ig, að menn fái viðurkenningu fyrir
það, sem vel er gert. Mér fannst líka,
að önnur blöð hefðu betri möguleika,
og aðstöðu til að gagnrýna neikvætfc
útvarpsefni, þegar það ætti við. Með|
þættinum „Raddir hlustenda“ reyndi
ég að túlka skoðanir hlustendanna,
eins og þær birtust í bréfum frá'
þeim til blaðsins, en um leið gæti það
orðið til leiðbeiningar fyrir þá starfs-
menn útvarpsins, sem telja sig ekki
upp úr því vaxna að taka við leið-
beiningum".
— Urðu ekki ýmsir byrjunarörð-
ugleikar á leið yðar?
„Jú, sannarlega. Það var erfitt aðl
ryðja blaðinu braut í upphafi. Ég
hafði lítið fé handa á milli til að
eyða í blaðið. Ég varð að sjá um það
einn að öllu leyti, annast ritstjóm
þess, sjá um afgreiðsluna og safna í
það auglýsingum, því ekkert blaði
getur lifað hér á landi nema með því
að hafa auglýsingar, því miður, en
þessu veldur fólksfæðin. Hjá útvarp-
inu sjálfu mætti blaðið tómleika hjá
sumum, en velvilja og skilningi ann-
ara, og þeir voru fleiri. Sérstaklega
reyndist útvarpsstjóri blaðinu hinn
bezti drengur, jafnvel þó að hann
tæki því til að byrja með með nokk-
urri varúð“.
— Hvernig gekk svo, þegar fram
í sótti?
„Mér fannst starfið ganga að
ýmsu leyti vel. Kaupendatalan óx
jafnt og þétt meðan ég var við blað-