Útvarpstíðindi - 13.12.1948, Blaðsíða 25

ÚTVARPSTÍÐINDI
481
mig eins og fábjáni, og ég var alls
ekki öíuggur um, hvor okkar leit
bjánalegar út, liann eða ég.
Rétt á eftir mætti ég bíl. Hann
hafði villzt á flugvellinum og öllum,
hans krókaleiðum.
Var það líka fui-ða!
Ég hef aldrei fengið botn í það,
hvernig nokkur maður kemst í tæka
tíð leiðar sinnar á flugvellinum, sem
ætlar að finna leiðina þangað á eig-
in spýtur.
Ég bauð fylgd mína. Ekki vegna
þess að ég rataði, heldur af því, að
úti var ausandi rigning og mig drep-
langaði að komast einhvers staðar í
skjól.
„Hvert eigum við nú að fara?“
spui’ði bílstjórinn, þegar ég var sezt-
ur inn í bílinn.
„iJt á flugvöll“, svai’aði ég.
„Og hvernig komumst við þang-
að?“
„Þú ekur fyrst áfram, svo lengra
áfram, síðan annaðhvort til hægril
eða vinsti’i, og svo aftur til hægri eða
vinstri eftir atvikum. Og ef þetta
dugir ekki, skaltu aka nákvæmlega
öfugt við það, sem ég hef sagt þér“.
Á þessu ferðalagi lenturn við ál
brautai’endum, á lokuðum vegum, út
í grasmóa og þýfi og í braggaurð.
Við urðum að snúa við og taka ótal
ki’óka og beygjur til hægri eða
vinstri, eftir því sem við átti hvert
skipti. En þegar við komumst loks
á áfangastað, og flugvélin var enn
ófarin, gátu bílstjórinn og fai’þeg-
ar hans ekki oi’ða bundizt, hvað ég
hefði verið ratvís, og þeir kváðust
aldrei mundu liafa kornizt leiðar
sinnar, ef ég hefði ekki vísað þeint
veginn.
Nú vorum við komin út á flugvöll
Gullfaxi
og það var ekki hvað veigaminnsti
áfanginn á leiðinni til iitlandsins. —
Þania voru staddir háæruverðir toll-
arar, gjaldeyrisyfirvöld og passa-
skoðarar til að líta eftir því að öll-
um reglum væri fylgt og ríkisborg-
araskyldur uppfylltar. Ég hef alltaf
haft andúð á þessu mannfólki, þegar
ég hef þurft að ferðast milli landa,
þangað til nú. Nú stóð mér alveg á
sama þótt lærleggirnir á farþegun-
um hristust af skelfingu frammi fyr-
ir tollvörðunum og gjaldeyriseftirlit-
inu. Mér sjálfum var borgið — flug-
freyjur eru tollfrjálsar og eini gjald-
eyrir þeirra er blítt bros. Af því átti
ég nóg. Auk þess hafa flugfreyjur
sérréttindi í því að losna við Sigurði
Norðdahl, hnýsni hans og nærgöngul-
ar spurningar um aldur og annað, er
okkur yngismeyjunum er óljúft að
svara.
lnni í flugskýlinu beið múgur og
margmenni og meðal ailnars einn
ráðherra. Þarna beið hann í auð~