Útvarpstíðindi - 13.12.1948, Blaðsíða 48

504
ÚTVA-RPSTÍÐINDI
Um framtíð mína og forlög öll
hún flutti dómsorð sitt.
Ég hugsa enn með tregatár
um týnda lijartað mitt.
HAUSTVÍSUR.
Ólína Jónasdóttir, skáldkona sendir
eftirfarandi vísur:
Loftið blánar, lýsast ský,
léttast ránarföllin.
Aftur hlána þyrfti — því
það hafa gránað fjöllin.
Ekki gleymast æskusvið,
áhrif geymast sveitar;
um þá heim í haustsins frið
hugur dreyminn leitar.
ÚTVARPSSAGAN.
Og þessa vísu orti hún, er liún fór að
hiusta á útvarpssöguna:
Er að verða á mér farg
útvarpið með simfónhvini.
Heldur kýs ég hljómagarg
en lieyra í Rárði Jakobssyni.
ÖLVAÐUR KLERKUR.
Þessi vísa er eftir vestur-íslenzka
skáldið Þorskahít:
Svo ölvaður klerkur var eitt sinn á fold,
— já, því er nú miður að þetta er satt, —
þegar lient’ hann af rekunni heilagri mold
á liausinn í gröfina datt.
SKRIFAÐ Á SAND:
Charles Dickens orti eftirfarandi vísur
og Sig. Júl. Jóh. þýddi þær:
Er sólin reis, með sorg i liug
ég sal á liafsins strönd,
og lijarta djúpt á dökkan sai'yl
ég dró með staf í hönd.
Minn hugur rakti liorfin spor,
ég hafði ekki að því gætt,
að bárur hafsins hlupu á land
og höfðu um sandinn flætt.
Og ein með háan froðufald
um fagra sandinn brauzt,
og lijartað mitt frá mér á brott
hún máði va'gðarlaust.
Símanúvier bankans veröur
framvegis
81200
(6 línur)
*
Búnaðarbanki Islands.
■MHHnDMdHn
í SKRÍTNU BORGINNI.
Eftirfarandi vísa er eftir Jeanne Fish-
er. Sigurður Júl. Jóhannesson hefur þýtt
iiana:
Á gluggasyllu gráleitt inistrið grúfir
hokið,
sem ftækingsköttur er hingað liafi
strokið
og að eins bíði eftir því að upp sé lokiö.
AÐ DETTA OG STANDA
UPP AFTUR.
Og þessi vísa er cftir Cliarles Dic.kens
í þýðingu Sig. Júl. Jóli.:
Það sannar engan lietjuhug,
að hvergi þrjóti kraftur.
En liitt ber vott um dáð og dug,
að detta og standa upp aftur.