Útvarpstíðindi - 02.05.1949, Blaðsíða 19

Útvarpstíðindi
163
neyddist til aö loka klúbbnum. Delaune,
sem sjálfur er málari og arkítekt, hafði
oröið á smávægileg tæknileg skyssa. For-
dyri klúbbsins var útbúið sem gríðarstórt
pisserí, og enska stjórnin bar þegar fram
mótmæli .... „Þrátt fyrir allt — Edward
konungur sjöundi — — —!“
En það fór nú allt vel, — klúbburinn
vakti mikla athygli. Nú er búið að breyta
fordyrinu, og klúbburinn verður opnaður
aftur innan skamms.... Og svo kemur
Sartre eitthvert kvöldið og heilsar upp á
mannskapinn.... Og eftir það kemst þar
enginn heiðarlegur maður inn.
MOLAR
Það hefur lengi verið svo, að listamenn
hafa tileinkað sér listamannslega tilburði,
og margir hverjir álitið heppilegt, að vera
öðru vísi en annað fólk í daglegri umgengni.
Hver listamaður um sig lætur það verða
sitt fyrsta verk, eftir að hann hefur komizt
að raun um listamannshæfileika sína, að
ákveða með sjálfum sér hvernig listamenn
eigi að vera, — til dæmis í framan. Þetta
er gamall fróðleikur. Hitt er nýrra, að aðdá-
endur einhverrar ákveðinnar list-tegundar
bindist óbeinum samtökum sín í milli um
að vera öðru vísi en aðrir menn. — Nú er
það svo, að sé einhver maður ákafur jazz-
isti eða svingisti, þá er nauðsynlegt að hægt
sé að sjá það á honum. Og í Bandaríkjun-
um, sem meðal annars eru fræg fyrir íburð-
armikinn, litríkan og yfirleitt áberandi
karlmannafatnað — hefur verið fundið
upp svonefnd „swing-skyrta.“ Á skyrtu
þessar eru prentaðir útdrættir, — eða ágrip
af andlitsdráttum frægra jazzista: Benny
Goodmans, Woody Hermans, Gene Krupa
og svo framvegis — sem sagt, — skyrturnar
eru ekki eingöngu litsterkar og skræpóttar,
heldur líka afskræmdar í framan.
Þjóðsöngur Grœnlendinga: Danska út-
varpið kynnti hlustendum sínum nýlega
furðu þróttmikinn og fjölskrúðugan kveð-
skap Grænlendinga, — þýddan og að
nokkru á frummálinu. — S.l. sumar andað-
ist grænlenzki skáld-presturinn Henrik
Lund, og var jarðsettur í Narssak-nýlend-
unni, þar sem hann vann og bjó, og þessi
útvarpsþáttur Dananna var helgaður áhrif-
um hans á grænlenzka menningu. Rithöf-
undurinn Rosenkilde Nielsen safnaði efn-
inu, og útbjó þáttinn. Fjöldi mikilhæfra
manna tók þátt í framkvæmd þessarar út-
varpsdagskrár í minningu um „þetta græn-
lenzka mikilmenni, sem ekki var bara prest-
ur og skáld, heldur einnig tónskáld og lista-
maður meö óvenjulega sköpunargáfu“ —
eins og komist var að orði í dönsku dag-
blöðunum. Henrik Lund orti til dæmis þjóð-
söng Grænlendinga: Vort eldgamla land, —
sem á grænlenzku heitir Nuraput utorqars-
suanggoravit.
♦
Það bar við, er verið var að æfa útvarps-
leikrit, sem fjallaöi um morð, — eitt af
þessum leynilögregluleikritum, — að út-
varpa þurfti hljóöi, sem gæfi til kynna að
höfuðkúpa hefði verið brotin með exi. —
Starfsmenn útvarpsins hömuðust við að
höggva í allt milli himins og j arðar, — gul-
rófur, næpur, hvítkálshausa, rauðkáls-
hausa, sviðahausa o. s. frv. — en leikstjór-
inn hristi höfuöið — þetta var kurteis mað-
ur og sagði bara: Nei! — Þegar svo var
komiö málum, að útvarpsstarfsmenn höfðu
höggið í næstum allt, sem nærtækt var
nema hausana hver á öðrum, og voru alveg
að gefast upp, slæmdi einn þeirra öxi sinni
í melónu, — og leikstjórinn kurteisi hopp-
aði upp: — þarna kom það sagði hann —
þetta var rétta hljóðið!
Þá heyrðist bljúg og undrandi rödd frá
hinum þreyttu útvarpsmönnum: — Og
hvernig í fjandanum vitið þér það?