Mjölnir - 01.11.1948, Síða 11
Ifunn í sunxar var ég á lirnustöðum
i Lj osaYatnsskarði i Suður-Þinreviarr
RVSlll . TSfa+.+.n im-n + -í T U -í _0.pi-V J
syslu. Þetta var tirbreytlngáfvrir
mig því að ég hafði aldrei veri'fi“ þar
aour í sumardvöl, og ekki he'ldur lcom-
ié Þangað, BirrrfLngsstaðir eru ekki
langt frá Vaglaskógi, það eru aðeins
6 lan, leið, en samt þykir svolítill
spotti að ganga það. Það er bær
ofo.n skóginn, sem heitir Váglar.
Skógarvöröurinn hefur alltaf huið þar
á hverju sumri þangað til í suma'r, þá
í>á hjó^enginn þar, en semt var heýjað
þar frá þremur hæjum, Fornast öðum.,
fíkógum og Mrningsstöðuro, líg fór '
þrisvar þqngað uppeftir, í öíl sjcipti.
(Það var vöruhíll á Birningjssvo
Það var ákaflega gaman
keyrðum gegnum skoginn,
a trjánum strukust viö mann
^Um kvöldið þegar húið
'fór ég ríðandi heim með
Dcm var þarna á hænum,
sÖgulegt ferðalag. Við
á hílnum.
stöðum).
þegar við
grinarnar
og
ég var
dauðhrædd um að ég fengi e
einhvern maðkinn á mig. en það varð
nú ekki (sem hetur fór), Þegar við
komum uppeftir. var farið að snúa og
síöan^að hirða, því heyið var það þúr^
Ég stóð á hílnum og lagaði ti.1 á hon-
um svo að heyið dytti ekki á leiðinni
heim.o Á meðan farið var meö heyiö liej.:
hundum við, sem eftir vorum uppír'
var að hirða
litlum strák,
Það var nú
riðum með fjall-
inu upp i þvi miðju og það voru moldar-
götur alla leiðina, j'æja, Bvo á einum
stað voru- göturnar heldur óslcyrar o'g
langt síðan þær höfðu varið farnar svo
fyriýaö við villtumst einhvernveginn upp úr
þeim og lentum hér um hil uppi 6 fjall-
inu. Yið vorum ókunnug þarna og átt-
uðum okkur ekki' á því hvar við vorum •
þangað til við sáum niður á. hæ, sem
heitir Háls, en þaðan rötuðum við heim.
Yið urðum alveg hissa þegar við sá,uin
ihvað við vorum hátti uppi, hærinri var
langt fyrir neðan okkur að' okkur
Bundlaði. En þegar vi'ð komum niöur að
hænum flýttum við okkur eins og við
gátum heim, því oklcur var kaL t.
ÞÓr
Jakohsson.
þeim, sem ég var a i sumar var
jhundur ei'nn er Skógi hétc Hann vár
fr'á' Skógum eins og nafnið segir til um.
Hann var grár að lit' með svairt trýni..
Ef kaétað var hrá'öfii til hans, greip '
hann það a lofti, en fisk vildi hann ■
ekki sjá. EEann var hezti f járhundiirinn
þarna í nágrenninu og þeklcti hann vel
sumar kindur húshónda síns frá því er
smalað var suinarið áður. Hann vár
alltáf til í eltingarleik við kýrnar.
En eitt sinn var Skógi svo nærgöngull
v'ið eina kúna, sem var hyrnd, að hún
rauk á hann og gerði áúr litið fyrir
og túk hann upp á hornunura. . I
Aumingja Skogi, litli ylfraði og emja-ð-
L,j Eg git ekki súð hann þarna grevið
hangandi<ág veinandi á, hornunum á kúwni
Ég stökk til og túk hann af hornum
hennar.En kýrin var líklega fegin að
losna við þetta farg af hornunum pg
hristi
lega 0|
varð þi
u'p'p um
gefa á
hún hausinn og hölvaði kröftug-
£ hljúp siðan hurtu« En Skúgi
j fegnar'i en kýrin„0g hljóp hann
mig og sleikti, til'þess að
skyn. hakklæti sitt við mig.