Bankablaðið - 01.05.1937, Blaðsíða 25

BANKABLAÐIÐ
25
Samstarf Sambands ísl.
bankamanna.
Sumarið fer í hönd. Hlýindi vorsins
draga skrifstofufólkið út úr bænum,
burtu frá rykugum götum og molluleg-
um skrifstofum. Við bankamenn hlökk-
u m til sum arsins og h eitum því víst flest-
ir að verja sem allra fæstum frístund-
um okkar innan bæjar. Við erum í því
ekkert frábrugðin nútíma bæjarmann-
inum, sem æðir út um ailar sveitir á
sumrin, klifar fjöll og eltir snjóinn upp
á hájökla. — Á sumrin eru bæjarbúar
næstum eins miklir sveitamenn og
sveitamennirnir sjálfir.
En afleiðingin af þessu sveitarölti
okkar verður sú, að enginn félagsskap-
ur getur þrifizt með bæjarbúum á
sumrin (nerna ferðafélögin, sem við
tökum með okkur út í sveitasæluna).
6. grein.
Rísi ágreiningur um skilning á reglu-
gjörð þessari eða öðru, er kappleiki
snertir, fellir stjórn S.Í.B. fullnaðarúr-
skurð.
7. grein.
Reglugjörð þessi gengur þegar í
gildi.
Reykjavík, 27. apríl 1937.
Ritnefnd BankablaSsins.
Framanrituð reglugerð staðfest á
fundi sambandsstjórnar S. 1. B. 27. apríl
1937.
Einv. Hallvarðsson.
I hitteð fyrra kom fram snjöll uppá-
stunga til þess að sameina bankamenn
í frístundum sínum á sumrin. Það var
sumarskálinn. Þar hefðu menn getað
haft bækistöð sína um helgar, gengið
þaðan á nærliggjandi fjöll og heiðar
eða notið útiloftsins á annan hátt. —
Bankamenn vantar einmitt stað, þar
sem þeir gætu dvalið sér að kostnað-
arlitlu, yfir helgar og í sumarfríum
sínum. Og nú, þegar svo margir Reyk-
víkingar eru farnir að iðka skíðaíþrótt-
ina að vetrinum, þá væri sjálfsagt að
velja skálanum þann stað, að hans
yrði not jafnt vetur sem sumar.
Uppástungan var ágæt, og sam-
bandsstjórnin gerði sitt til að hrinda
málinu áleiðis. iHún fékk gerðan upp-
drátt af slíkum skála, svo að menn
gætu betur áttað sig á hugmyndinni
— og lagði drög til að fá land uppi í
Mosfellssveit á sæmilegum stað. En
málið strandaði í það sinni á sundur-
þykki okkar bankamanna. Hugmynd-
in lifir samt enn, og hún er vel þess
verð, að henni sé meiri gaumur gefinn.
Við ættum að taka málið upp að nýju
eins fljótt og auðið er — og láta það
þá ekki stranda á samtakaleysi!
Skálann fáum við nú samt líklega
ekki í sumar og þá er spurningin, hvort
við getum gert nokkuð til þess að
halda svolitlu lífi í Sambandinu okk-
ar, sem jafnframt gæti stuðlað að
kynningu félaganna, svo þeir væru
færari um að byggja upp samtök sín
næsta vetur.
Þegar árshátíð okkar, sem venja er
til að halda á hverjum vetri, hafði
farist fyrir, talaði sambandsstjórnin
lauslega um, að æskilegt væri að Sam-
bandið gengist fyrir sameiginlegri