Bankablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 21

ný félög, leysa önnur upp eða steypa félög-
um saman. Þá gæti skrifstofan einnig gert
upptækar eignir félaga í þágu ríkissjóðs.
Ennfremur hafði skrifstofan heimild til að
skipa trúnaðarmann sinn formann félags
og hafði liann þá sarna vald og stjórn þess
hafði áður lialt. Brot á þessum ákvæðum
sættu sektum allt að kr. 100.000,00 eða
fangelsi allt að 3 árum eða hvorttveggja.
Tímaritið „Bank“, sem ennþá var gefið
út, var ritskoðað af nefndri skrifstofu, en
um áramótin 1941 — 1942 liætti Jiað að koma
út, Jiangað til eftir lok styrjaldarinnar.
Hinn 15. nóvember 1941 fékk banka-
mannasambandið bréf, Jiar sem því var tjáð,
að Jiað ætti að sameinast Sambandi verzl-
unar- og skrifstofufólks Noregs og sem með-
limur Jiess lieyra undir Hið faglega lands-
samband verkamanna. Nýskipun þessi gekk
þó eigi í gildi fyrr en g. febrúar 1942, Jiegar
bæði bankamannasambandinu og öðrum
starfsmannasamtökum var tilkynnt, að sam-
einingin hefði átt sér stað. Jafníramt var
skipaður „kommissatiskur“ leiðtogi. í fram-
haldi af þessu var því lýst yfir, að bann
væri lagt við því að koma sér lijá greiðslu
félagsgjalda, að ganga úr sambandinu,
leggja niður störf í Jiágu þess og fleira, sem
of langt mál væri upp að telja. Þá var ákveð-
ið, að fjárveitingar yfir 50 kr. skyldi leggja
fyrir hinn „kommissariska" formann til
samjiykktar. Hann átti einnig að skoða og
skrifa undir allan póst.
Með tilliti til Jiess, að sambandsstjórnin
var með þessum ráðstöfunum svipt frjálsum
ákvörðunarrétti, sem var skilyrði ábyrgðar
gagnvart meðlimunum, og að hún Jiví ekki
gat tekið neina ábyrgð á því, sem gerðist,
baðzt hún þess að verða leyst frá störfum.
Beiðni þessari var synjað.
Hvað starfsfólk sambandsins snerti, ósk-
aði stjórnin þess, að það starfaði áfram,
enda taldi starfsfólkið starf sitt nú sérstak-
lega í Jiví fólgið, að framkvæma fyrirmæli
og reglur liinna nazistisku yfirvalda á þann
hátt, að áhrifin yrðu allt önnur en til var
ætlazt. Það er í sjálfu sér saga út af fyrir
sig, hvernig samtökunum tókst að komasi
hjá samvinnu við handhafa hins ríkjandi
stjórnarfars án alvarlegra árekstra. Það at-
hyglisverðasta er ef til vill þátturinn um
ársgjald meðlimanna. Vígorð heimavíg-
stöðvanna var, að ekkert gjald skyldi greiða
til hinna nazistisku yfirvalda og verkefni
hinna norsku starfsmanna bankamannasam-
bandsins var að gera þetta vígorð eins
áhrifaríkt og hægt var með minnstu liugs-
anlegum ójiægindum fyrir meðlimi sam-
bandsins. Með því, að því er virtist á sak-
lausan hátt, að nota sér hinar veiku hliðar
liinnar nazistisku skipulagningar tókst Jietta
framar öllum vonum. Nazistarnir ráðstöf-
uðu þannig ekki einum einasta eyri af fjár-
munum sambandsins. Sambandið hefur
ekki — þrátt fyrir hækkun á ársgjaldinu
úr 24 kr. í 72 kr. — innt af hendi nein
gjöld til landssambands verkamanna eða
annars sambands. Skýringin á því, að slíkt
var mögulegt, liggur í slælegu eftirliti frá
hendi hinna nazistisku starfsmanna.
Þegar eftir lok styrjaldarinnar hóf sam-
bandið aftur starfsemi sína á frjálsum
grundvelli.
Jafnhliða Jiví að félagsstarfið hófst, tóku
meðlimir aftur að gieiða gjöld sín og sam-
Jjykkt var, að leggja á aukagjald kr. 10,00
á hvern félaga, og er Jiað að mestu leyti
greitt.
Starfsmannastéttirnar hafa á undan-
gengnum stríðsárum fundið það betur en
nokkru sinni áður, hve nauðsynlegt er fyrir
þær að stofna með sér fagsambönd og áhug-
inn fyrir því að ganga í Samband norskra
bankastarfsmanna hefur aldrei verið eins
mikill og einmitt nú.
Samningaumleitanir eru nú aftur hafn-
BANKABLAÐIÐ 5