Bankablaðið - 01.06.1953, Blaðsíða 28

Voru nokkur félagssamtök meðal
starfsfólksins í þá daga?
Nei, þá þekktist það alls ekki að starfs-
fólk bankanna hefði með sér stéttarfélag.
Þú minntist í upphafi þessa samtals
á félagið „Falko“, hvers konar félags-
skapur var það?
Það var skemmti- og málfundafélag starfs-
manna íslandsbanka. Það var stofnað 20.
desember 1924 af 20 starfsmönnum, og eru
nú 10 þeirra meðlimir Starfsmannafélags Út-
vegsbankans, hinir eru ýmist látnir eða hættir
bankastörfum. — „Falko“ starfaði af miklu
fjöri fyrstu tvö til þrjú árin, en þá fór að
smá dofna yfir félagslífinu og lognaðist það
út af árið 1928 eða þar um bil. — Til gam-
ans langar mig að lofa þér að heyra, hvernig
2. gr. laga félagsins hljóðaði, og taktu nú
eftir. „Tilgangur félagsins er:
a) að auka þekkingu starfsmanna á banka-
málum.
b) að sjá um, að starfsmenn bankans geti
komið saman sér til skemmtunar við
dans, spil eða tafl, eigi sjaldnar en
tvisvar í hverjum mánuði.“
Það voru haldnir málfundir, spila- og tafl-
kvöld og rnjög skemmtilegir dansleikir, sem
menn muna enn í dag. Þá stofnuðum við
einnig til smáferðalaga að sumrinu til og
voru fyrstu svonefndu „bankatúramir" farnir
af meðlimum „Falko,“ en slíkt þekktist þá
ekki í neinni annarri stofnun. í fyrsta
„bankatúrnum“ var farið í Þrastaskóg og
vorum við þá fá, aðeins 8 eða 10, í tveimur
litlum bílum, — en það var svo skemmti-
legt ferðalag, að þessum sið var haldið áfram
næsta sumar og þá bættust fleiri í hópinn.
— Nú er þetta allt kornið á traustari grund-
völl. — Það er óhætt að fullyrða, að „Falko“
hafi aukið samheldni og félagslyndi meðal
starfsmannanna, enda söknuðu þess margir,
er félagið lagðist niður.
Þegar hér var komið, er tilganginum
með viðtalinu náð, en þá skýtur upp í
huga mínum nafngiftinni „Leikfélag ís-
landsbanka“ og ég nota því tækifærið
til þess að spyrja Brynjólf um það,
hvernig hún sé til komin?
Það stendur þannig á því, að við vorum
um eitt skeið nokkrir starfsmenn íslands-
banka, sem höfðum leikið og stunduðum
leiklist í frístundum okkar. Þetta var á
árunum 1924 til 1930. Jens B. Waage
var þá að vísu hættur að leika, en ávallt
fullur áhuga á leiklistinni. Aftur á móti var
Indriði sonur hans tekinn við leikstjóra-
störfum (1935) hjá Leikfélagi Revkjavíkur
og vann jafnframt í bankanum. Einar E.
Kvaran hafði þá leikið hjá L. R. og hélt því
áfram við og við. Hann lék síðast vorið 1928
Eibæk í „Ævintýri á gönguför.“ Ég byrjaði
að leika hjá L. R. 1924, en hafði áður leikið
á ísafirði meðan ég var bankastarfsmaður
þar. Síðar bættist við úr hópi bankamanna
þeir Valur Gíslason, Baldur Sveinsson og
Jón S. Björnsson. Enn fleiri starfsmenn
höfðu þá einnig sinnt leiklistinni, svo sem
þeir Einar Viðar, Helgi Eiríksson, sem lék
á vegurn knattspymumanna Jón Sterka í
„Skugga-Sveini“ og Halldór Halldórsson, sem
leikið hafði í revýu. — Af þessu má sjá, að í
bankanum voru saman komnir margir lista-
rnenn og hefur leiklistin, ásamt fleiri list-
um, fylgt þessum banka fram á Jrennan dag.
— En það voru gárungamir og öfundsjúkir
menn, sem gáfu okkur nafnið Leikfélag ís-
landsbanka. Við höfðurn gaman af því, þó
að tilgangur þeirra hafi sennilega verið ann-
ar. — Og nú er svo komið, að ég er orðinn
einn eftir af starfsmönnum bankans, sem
enn er að dufla við leiklistargyðjuna.
Hér lauk viðtalinu við Brynjólf Jóhannes-
son. Ég þakkaði honum skemmtilega fræðslu
og nú vona ég að aðrir geti notið hennar
með mér.
G. H.
22 BAN KABLAÐ IÐ