Bankablaðið - 01.06.1953, Blaðsíða 29

LANGUM STARFSFEMILL
VIÐTAL VIÐ ÞÓRARINN NIELSEN.
Þórarinn Nielsen, bankafulltrúi, er sá mað-
ur í Útvegsbankanum sem lengstan starfs-
feril á að baki sér, sem bankamaður. Á rniðju
næsta ári hefur hann starfað 40 ár í bankan-
um.
Þar sem Bankablaðið er að þessu sinni helg-
að Útvegsbankanum og starfsliði hans ein-
göngu, fannst mér vel viðeigandi að líta inn
til Þórarins og mælast til þess, að hann segði
okkur frá einhverju úr sínum langa starfs-
ferli. Tók hann mér hið bezta, eins og hans
er venja.
Þú komst í bankann árið sem fyrri
heimsstyrjöldin braust út. Vildurðu ekki
segja okkur það sem þú manst frá
fyrsta starfsdegi þínum í útibúi íslands-
banka á Seyðisfirði?
Þetta er rétt hjá þér, en nánar tiltekið
byrjaði ég að starfa í útibúi íslandsbanka á
Seyðisfirði þann r. júlí 1914.
Starfstíminn var þá frá kl. 10 f. h. til kl.
2 e. h., og svo aftur frá kl. 4 e. h. til kl. 7 e. h.
Bankaútibúið. var opið vegna afgreiðslu frá
kl. ri f. h. til kl. 2 e. h., en í raun og veru
var þessi regla unr afgreiðslutímann aðal-
lega í gildi gagnvart bæjarmönnum. Utan-
bæjarmenn voru yfirleitt afgreiddir hvenær
sem var í starfstímanum, ef þeir óskuðu
þess og ætluðu úr bænum samdægurs.
Þegar ég kom í útibúið, var starfsliðið að-
eins: gjaldkeri og bókari, svo og útibússtjóri.
Það lá því fyrir mér strax á fyrsta degi að
byrja í afgreiðslunni, auðvitað með tilsögn
bókarans, og er mér það minnisstætt enn
þann dag í dag, að það fyrsta sem ég gerði
var að bókfæra úttekt úr sparisjóði, og þá
jafnframt að færa hina útteknu upphæð í
sparisjóðsbók viðskiptamannsins, og er ég
hafði lokið þessari fyrstu afgreiðslu sagði ég
við bókarann: „er þetta þá búið,“ en bókarinn
svaraði: „já, þetta er nú allur galdurinn".
Aðrar einstakar afgreiðslur þennan fyrsta
dag eru mér ekki eins minnisstæðar. Þó minn-
ist ég þess, að þegar afgreiðslutíminn var úti,
hafði ég haft kynni af flestum deildum úti-
búsins.
Kl. 4 e. h. voru svo allir mættir aftur, en
þá var byrjað að vinna að uppgjöri fyrra
misseris ársins, og var það mikið verk fyrir
svo fámennt starfslið og ekki voru vélar í þá
daga til að létta starfið. Verstar voru þó
tafir þær, sem við liöfðum af utanbæjarmönn-
um, er alltaf sóttu á með að fá afgreiðslu,
enda þótt enginn afgreiðslutími væri eftir
kl. 2.
Kl. 7 e. h. var öllu pakkað saman og dags-
verkinu lokið.
Hver var orsök þess, að þú fluttist til
Reykjavíkur?
A þeim árum, sem ég starfaði í útibúinu,
var það venja, að einn af þáverandi banka-
stjórum aðalbankans í Reykjavík kæmi einu
sinni á ári til útibúanna í eftirlitsferð. Banka-
stjórinn valdi jafnan sumarmánuðina til
þessara ferðalaga, og hagaði þá ferðum sínum
venjulega þannig, að hann þyrfti ekki að
dvelja á Seyðisfirði lengur en 1 eða 2 daga.
Þar eð tírninn var svo takmarkaður, leitaði
hann jafnan til starfsmanna útibúsins um að-
stoð við starf sitt, og kynntist þá starfsmönn-
um urn leið.
BANKABLAÐIÐ 23