Bankablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 24

Sentralorganisasjon, sem er í stöðugum
vexti og saman stendur af ca. 30000 manns.
Þau sambönd, sem stóðu utan við L. O.,
voru í raun og veru undirseld tilneyddum
gerðardómi, þar til atvinnulögunum var,
fyrir tilstilli F. S. O., breytt í það horf, að
frjálsir gerðadómar séu heimilaðir, og þá
leið geta öll sambönd notað sér án tillits til
þess hvort þau eru aðilar að hinum stóru
samböndum eða ekki. Forsendur fyrir áfrýj-
un til hinna frjálsu gerðadóma eru þær,
að báðir aðilar séu sammála um tilstuðlan
þeirra og að samningaumleitanir um verð-
skrárendurskoðun hafi reynzt árangurs-
lausar.
Eystein Jarnfeldt tók því næst við fund-
arstjórn og gaf Svend Hallnás orðið, er
flutti skýrslu frá
Svenska Bankmannaförbundet.
Félagar sambandsins eru miðað við 31.
marz 1953, 9804. Tillagið, sem félagarnir
greiða, er fyrir meiri hluta þeirra 120 krón-
ur á ári. Sambandsfundur ákveður hvað
mikill hluti af tekjum þess, skuli renna í
sérstaka sjóði. Sambandið samanstendur af
150 deildum, sem eru milliliðir milli aðal-
stjórnarinnar og miðlimanna og starfa full-
komlega sjálfstætt. Hin beinu samskipti
stjórnarinnar og meðlimanna eiga sér stað
með kennslu- og fræðslufyrirlestrum í hin-
um ýmsu blöðum deildanna og einnig miss-
eris- og vikulegum leshringum. Sambandið
er aðili að TCO, Tjanstemánnens Central-
organisation, en það telur 308.500 meðlimi
frá 45 samböndum. Einnig er sambandið
aðili að TBV, Tjánstemánnens Bildnings-
verksamhet, er saman stendur af 22 sam-
böndum með 223.000 meðlimum. Náms-
starfsemi sambandsins er í örum vexti og
það liefur orðið til þess, að ákveðið er að
reisa nemendaheimili í sambandi við skóla
TCO og TBV, er heitir „Bergendal“, til
þess að auka hæfileika nemenda enn frekar.
Rýrnun launanna, sem varð árið 1951,
leiddi til þess að samningaumleitanir fóru
fram á árinu 1952 og báru þær töluverðan
árangur, eða almenna launahækkun er nam
16%. Samtímis var samið um, að stighækk-
un vísitölunnar yfir 216 á grundvelli jöfn-
unarinnar frá 1935, gæfi rétt til nýrra samn-
inga á þessu ári. Þegar vöruverðið var orðið
varanlegt í kringum 213, verða samninga-
umleitanir ekki nauðsynlegar.
Um áramótin 1952 og 1953 urðu hin
stóru sambönd LO og TCO sammála um,
að gera ekki kröfur um launahækkanir,
með hliðsjón af útfluttningsiðnaði lands-
ins, sem vegna hins mikla kostnaðar átti
örðugt með samkeppni á heimsmarkaðin-
um, ennfremur vegna þess, að launahækk-
anir gátu valdið nýjum verðhækkunum.
Það varð þó ljóst, að möguleikar urðu að
skapast til að bæta hin lægstu laun. Sam-
bandið hefur því óskað þess við bankana,
að samið yrði á þessu ári um umbætur elli-
launa, laun hinna yngri starfsmanna og
jöfnun misræmis á launakjörum karla og
kvenna.
Varðandi starf samstarfsnefnda, hefur
sambandið sent þeim fyrirspurnir til þess
að það fengi greinilega vitneskju um starf
nefndanna á hinum ýmsu sviðum. Árang-
ur þeirrar rannsóknar sýnir, að samstarfs-
nefndirnar uppfylla hlutverk sitt sem milli-
liður milli bankanna og þeirra, sem þær
eiga að vinna fyrir. Til þess að örva áhuga
manna, hefur sambandið áformað að halda
á hausti komanda fimm ráðstefnur um við-
fangselnin. Þátttakendur verða 160 full-
trúar starfsbræðra sinna í samstarfsnefnd-
unum.
Þá tók Bengt Ekström við fundarstjórn
og gaf Charles Olsen orðið. Flutti hann
skýrslu frá
14 BANKABLAÐIÐ