Bankablaðið - 01.07.1985, Blaðsíða 4

4
FRAIIPPHAFI
OGTIL
ÞESSA DAGS
TEXTI: BJORN TRYGGVASON
BANKAMANNASKÓLINN
Hann hóf starf haustið 1959. Skóla-
nefndin ákvað á sl. ári að minnast 25 ára
starfs skólans með útgáfu Bankablaðs, er
hér kemur fram.
Óhætt er að fullyrða, að frá upphafi og
til þessa dags hafi það vakað fyrir stjórn-
endum skólans að gera verulegt átak í
fræðslumálum bankamanna. Hefur og
jafnan ríkt góður skilningur á því hjá
stjórnum bankanna að standa myndar-
lega að skólanum, en þeir hafa staðið
undir öllum kostnaði og kennslan yfir-
leitt farið fram í vinnutíma starfsmanna.
Mun óhætt að fullyrða, að starfið hafi
verið allbærilegt og skólinn stuðlað að
betri hæfni bankanranna og hann jafn-
framt verið mjög jákvæður félagslegur
vettvangur, enda studdur einarðlega frá
upphafi af samtökum þeirra með nauð-
synlegri aðild Sambands ísl. banka-
manna.
Vaxandi samkeppni banka, auknar
kröfur um hæfni og alhliða yfirsýn
starfsmanna, möguleiki á því, að erlend-
ir bankar setji upp umboðsskrifstofur hér
Björn Tryggvason, aöstoðarbankastjóri Seðlabank-
ans og formaður skólanefndar Bankamannaskólans.
á landi og margt tleira kallar á víðtækari
og sérstaka fræðslu, sem hið almenna
skólakerfi getur ekki látið í té. Skólinn
má þó ekki vera afsökun til að vanrækja
kennslu innan bankanna sjálfra. Hitt er
annað mál, að bankarnir og þá er átt við
sparisjóðina líka, sem nú hafa góða aðild
að skólanum, verða að styðja áfram við
æskilega sameiginlega byrjendakennslu
og námskeiðahald og aðra fræðslu fyrir
reyndari bankamenn. Erenginn bilbugur
innan stofnananna um þessi markmið.
Hér er lagður nokkur skerfur í banka-
söguna, rætt um markmið og leiðir um
leið og áfanga er rninnst.

TEXTI: HEIMIK HANNESSON
BANKATRAUST OG
BANKAMENNTIIN
Hinum ýmsu táknmyndum, sem prýða
forsíðu þessa blaðs að þessu sinni, er
ætlað að minna á tengsl banka og at-
vinnulífs, nýrra atvinnuvega í mótun þar
sem bankinn gegnir miklu hlutverki og
vekja okkur til umhugsunar unr þá fram-
tíðarsýn er við blasir.
Yfirgnæfandi hluti íslendinga á skipti
við banka með beinum eða óbeinum
hætti í vel flestum vikum ársins ef ekki
oftar. Svo ríkur þáttur er bankastarfsem-
in þegar orðin í þjóðfélaginu. bar skiptir
ekki máli, hvort það eru stórfyrirtækin
með sín viðskipti eða hinn almenni við-
skiptamaður með gíróseðil eða spari-
sjóðsbók. Eitt er þó öllum þessum við-
skiptum sameiginlegt hvort sem þau eru
stór eða smá. Ef þau eru ekki byggð á
gagnkvæmu trausti verður ekki á þeim
framhald. í öllurn skiptum verða menn
að geta treyst banka og það er ánægjuleg
staðreynd, að það traust er ekki dregið í
efa af nokkrum þó að stundum blási mis-
jafnlega um bankakerfið og stjórnendur
þess. Og það er eins með traustið eins og
margrædda sögu um styrkleika keðjunn-
ar og hlekkjanna, að því aðeins hefur það
fullt gildi, að það nái til allra þátta í
bankastarfseminni, jafnt stjórnenda sem
annarra starfsmanna. Það er e.t.v. mót-
sagnakennt, að nú, þegar ný tækni ryður
sér til rúms og sjálfvirkar færslur eru
sívaxandi þáttur í bankaviðskiptum, að
einmitt nú er e.t.v. enn meiri þörf á því
en áður, að bankatraustið haldist, að
maðurinn týnist ekki á bak við alla nýju
tæknina. Og hér hlýtur menntunin að
korna til skjalanna meira en nokkuð
annað. Á þeim tímamótum, sem nú er
minnzt, hlýtur það að vera umhugsunar-
efni, að ein helzta forsenda þess, að ís-
lenzka bankakerfið geti mætt þeim
kröfum, sem þjóðfélagið setur til þess,
er sú, að þjálfun og menntun banka-
manna haldist ætíð í hendur við þá hröðu
þróun, sem sýnilega er á ferðinni annars
staðar í þjóðfélaginu. Að þessu leyti
hljóta menntun og áframhaldandi traust
að fara saman. Annars staðar í blaðinu
koma fram ýmsar skoðanir á því, hvern-
ig heppilegast þykir að standa að mennt-
un og starfsþjálfun bankamanna. Ekki
skal lagt mat á þær leiðir, sem þar eru
ræddar, en vakin athygli á því, að sýni-
legt er, að aukin verkaskipting er fram-
undan, aukin samkeppni kallar smám
saman á endurmat þeirrar framkvæmdar,
sem þróast hefur í aldarfjórðung. Rétt
þykir þó að láta í ljós þá von, aldrei verði
áherzlan lögð svo mikil á að sérhæf-
inguna, að grundvallaratriðin gleymist
þegar kennslan í viðmótinu hefst af full-
um krafti. Því aðeins helzt bankatraustið
og því aðeins þjóna bankarnir atvinnulíf-
inu og hverjum og einum viðskipta-
manna, að á tímum vaxandi rótleysis og
dægurhyggju glati menn ekki sjónar á
grundvallaratriðum íslenzks þjóðfélags,
forsendum efnahagslegs sjálfstæðis
þjóðarinnar, sögu hennar og menningu,
og að á tímamótum skilji menn þau
bönd, senr tengja fortíð og nútíð við
framtíð. Skilji menn þetta verða næstu
25 ár farsæl fyrir jafnt bankakerfið sem
viðskiptamenn þess.