Jazzblaðið - 01.10.1948, Síða 6

fajahgc ^eihkatcft
þýtt af Jóni Múla
„Hvað tækninni viðvíkur kemst
enginn jazz gítaristi í hálfkvist við
hann. Hann hefur fullkomið vald
á hljóðfæri sínu og leikur af ótrú-
legum krafti. Sköpunargáfa hans
er ekki síðui’ furðuleg og laglínur
hans eru glitrandi og hrífandi.
Maður finnur eldmóðinn brenna í
hverjum tón“. — Hugues Panassie
í The Real Jazz.—
*
Þegar Django Reinhardt var átján ára,
varð hann fyrir slysi. Hann lenti í eldsvoða,
og brenndist svo illa á vinstri hendi, að
baugfingur og litli fingur gjöreyðilögðust.
Það leit út fyrir að hann myndi aldrei
framar leika á hljóðfæri. Sex árum
síðar var hann kjörinn bezti gítarleik-
arinn við atkvæðagreiðslu í franska jazz-
klúbbnum. Hann stofnaði þá Quintett of
the hot club of France, og tók að leika á
plötur, sem jazzunnendur telja nú ómiss-
andi í safni sínu. Þetta var árið 1935.
Tveim árum síðar hafði kvintettinn haldið
hljómleika í öllum stærstu borgum Norður-
álfunnar. í dag er Django talinn mestur
allra guitarleikara. Hann notar sérstæða
fingrasetningu, visifingur og langatöng
hafa mest að gera, en þar að auki bregður
hann fyrir sig þumlinum og hnúunum. Þótt
hann vanti tvo fingur, hefur hann hljóð-
færið algjörlega á sínu valdi, og samhljóm-
ar hans eru frumlegir og óvenjulegir.
Reinhardt var í Bandaríkjunum vetur-
inn 1946 til 1947 og fór þá í hljómleikaferð
með Tluke Ellington. Vakti leikur hans alls
staðar óhemju athygli og fögnuð, en hann
lék meðal annars í Carnegie Hall og Óper-
unni í Chicago. Auk þess lék hann svo í
næturklúbbum New York borgar. Um vorið
fór hann svo aftur til Frakklands til að
vera viðstaddur er honum fæddist sonur í
annað sinn.
Jean Reinhardt (Django, af- því móður
hans þótti það svo fallegt) fæddist fyrir
38 árum í sígauna kerru, sem var að
skrönglast yfir landamæri Belgíu og Frakk-
lands. Að sígauna sið lærði hann snemma
að leika á fiðlu og hélt því áfram þar til
hann lenti í eldsvoðanum. Hann kom í
fyrsta sinn opinberlega fram á gangstétt
nokkurri í úthverfi Parísar og fékk að
launum nokkra smápeninga, sem örlátir
vegfarendur fleygðu til hans.
f dag er hann hálaunaður og fá færri
en vildu tækifæri að heyra hann. Ef
skemmtistaðirnir neita að boi'ga þá upj>-
hæö er liann krefst, þá leikur hann bara
frítt fyrir vegfarendur á gangstéttinni fyr-
ir utan. Hann leikur eins og honum sjálf-
um sýnist, og hefur alltaf neitað að taka
nokkurn þátt í iðnaðarmúsikinni. Á stríðs-
6 #azdUit