Jazzblaðið - 01.12.1949, Blaðsíða 21

komnar langt í jazzmúsík. Þessar miklu
framfarir íslenzkra jazzista verða ekki
þakkaðar neinum en þeirra dugnaði og
atorku við að bæta sig og ná framar á
braut sinni. Því að það, sem gert hefur
verið fyrir þessa menn og aðstoð, sem
þeim hefur verið veitt er nákvæmlega
engin og eiga þeir því sjálfum sér allt
að þakka. Það er kannske bezt eftir allt
saman, að jazzistar okkar hafa sjálfir
aflað sér þekkingar á þessu sviði, og
það sannar betur áhugann en nokkuð
annað, en einkennilegt er þó að athuga;
ósamræmið, sem kemur fram á sumum
sviðum í okkar ágæta þjóðfélagi. Nú,
á þessum tímum, meðan alltaf er verið
að styrkja listamenn, útbreiða listir og
á allan hátt ryðja braut fyrir þær, sem
vissulega er rétt og sjálfsagt, hreyfir
enginn hönd né fót til þess að styðja
hina ungu, eftirtektarverðu list, jazz-
músíkina, sem líklega hefur hlotið
fleiri aðdáendur á skemmri tíma en
nókkur önnur. Þvert á móti virðist svo
sem hömlur séu óspart settar á vöxt og
viðgang hennar. Jazzplötur fást ekki
innfluttar, nótur því síður. Hljóðfæri
eru einnig alls ófáanleg, þ. e. a. s. slík
hljóðfæri, sem hægt er að nota, en aftur
á móti eru flutt ónýt hljóðfæri inn í
landið í stórum stíl, lagður á þau 80%
tollur eða meira, fyrir utan allar aðrar
álagningar, sem gera þau ókaupandi,
miðað við gæðin. Erlendir jazzistar eru
úthrópaðir sem trúðar í blöðum og út-
varpi og þeim neitað um örstutta dvöl
hér o. s. frv. Þetta er aðeins fátt eitt,
en er þó ærið nóg til að sannfærast um,
að við svo búið má ekki standa. Slíkar
hömlur eru óþolandi og jafnvel þótt
þær hafi ekki megnað að hefta vöxt og
viðgang jazzins, hafa þær þó seinkað
þróun hans mikið eins og gefur að
skilja. Og ef til vill er það einmitt þess-
ari seinkun að kenna, að enn mun þurfa
nokkur ár til þess að jazzinn nái skiln-
ingi manna yfirleitt. Skref í þá átt eru
jam-sessionir, jazztímar við útvarpið og
svo náttúrlega einhver fríðindi jazzleik-
ara og yfirleitt allra hljóðfæraleikara
við innkaup á nauðsynlegum vörum í
útlöndum og innflutning á þeim. Þegar
þetta er fengið, ásamt mörgu öðru, sem
minnst hefur verið á og rætt í þessu
blaði — málgagni hljóðfæraleikara —
er í raun og veru fyrst hægt að búast
Framhald á bls. 24.
REGLUR
fyrir kosningunum um vinsælustu ís<
lenzku hljóðfæraleikarana. Kosningaseð>
illinn er á bls. 32.
Atkvæðaseðillinn verður að vera kom-
inn í póst eigi síðar en 2. janúar 1950.
Atkvæði er aðeins tekið til greina, að
þau séu skrifuð á atvæðaseðil blaðsins.
Kjósið aðeins þá liljóðfæraleikara eða
liljómsveitir, sem þið hafið lieyrt leika á
þessu ári.
Kjósa má sama manninn á fleira en
eitt hljóðfæri.
Kosið er aðeins um þá hljóðfæraleik-
ara, sem leika dansmúsik.
Enginn atkvæðaseðill er tekinn gildur
nema að kjósandinn hafi skrifað nafn
sitt neðst á hann.
Úrslitin verða birt í næsta blaði.
Þeir, sem ætla að gerast áslcrifendur
blaðsins eru vinsamlegast beðnir að
merkja við þar sem við á neðst á at-
kvæðaseðlinum.