Jazzblaðið - 01.06.1952, Blaðsíða 22

I
plötu, sem Björn hafði leikið á, en
aldrei samþykkt endanlega, að hann
vildi láta gefa út. — Sigfús Halldórs-
son samdi lag, er hann nefndi Litla
flugan; lagið varð landfrægt ó skömm-
um tíma, en gleymdist aftur á ennþá
skemmri tíma. — Slcúli Halldórsson,
sem einnig er tónskáld, fræddi blöðin
á því, að hann hefði samið lag fyrir
mörgum árum, er ætla mætti að höf-
undur hins fræga lags Domino hefði
notað til uppbyggingar í sínu lagi. —
Má vera, en engu að síður eru þetta
all-ólík lög, en nafn Skúla Halldórs-
sonar var á hvers manns vörum í
nokkra daga fyrir bragðið. — Björn
R. Einarsson söng Litlu fluguna fjór-
raddað inn á plötu, sem kynnt var í
útvarpinu. Björn á heiður skilið fyrir
að verða fyrstur til að gera þetta hér
heima, en þess má geta að slíkt sem
þetta hefur verið gert erlendis í fjölda
ára. Upptakan heppnaðist fremur vei,
þar sem um tilraun var að ræða. —
Bláa stjarnan fékk hingað „Danska
Kabarett-stjörnu“, að nafni Lulu
Ziegler, til að lesa upp nokkur ensk
og dönsk kvæði í „Sumarrevíunni
1952“. Carl Billich lék undir á píanó,
og einhvers staðar sáum við líka í
blaði, að umrædd Lulu væri stundum
kölluð söngkona. En það má hún eiga,
að hún kann sig á sviði. — Þess ber
að sjálfsögðu að geta, að Björn R.
hætti að sjá um svonefndan Óskalaga-
þátt sjúklinga í byrjun maí. Hvers
vegna Björn var látinn hætta, hefur
enn ekki verið upplýst, svo að maik
sé á takandi. Ingibjörg Þorbergsdótt-
ir, sem unnið hefur á tónlistardeild
útvarpsins undanfarin ár, tók við af
Birni. — Sú hliðin er viðkemur jazz-
lífinu er rædd, á öðrum stað í blaðinu,
og því ástæðulaust að gera henni nán-
ari skil hér.
/ Hinir árl'egu hljómleikar F. í. H. voru
haldnir 4. júní síðastliðinn. Hljómleik-
arnir fóru vel fram og voru F. í. H.
til hins mesta sóma. Fimmtán manna
hljómsveit F. í. H. lék einna bezt af
hljómsveitum þeim, er fram komu á
hljómleikunum, og sannast enn einu
sinni, að nauðsynlegt er, að stór hljóm-
sveit æfi saman og legði sig þá gjarna
meira eftir að leika vandaðar útsetn-
ingar. — Nokkrar aðrar hljómsveitir
komu fram, m. a. hljómsveit Haraldar
Guðmundssonar — er lék sem óvænt
atriði.
Sufíí hvíuv jfutii rt’rit) ...
Haft eftir liljótSfa^raleikiiriiin
og gngiirýneinlmii.
,,Duke Elling-ton er hinn eini og rétti snill-
ingur jazzins“.
Cliariie Parker, 1 Jn/,/.bl. 1. tlil. ’51.
leikur enginn vafi á, atS Lars Gullin
er einn bezti ,,Modern“ bariton-saxófónleik-
arinn — fáir í Bandaríkjunum eru lionum
fremri“. Doivn Ðeat 18. 4. ’51!.
,,Í3g beld að Be-bop sé ekkert annatS en
tízkufyrirbrigði, eftir nokkur ár etSa jafnvel
nokkra mánuöi verði það alveg gleymt“.
Magnfi.s Kainlrup, Ja/.zbl. 3. tlil. >51.
„Leikur Lester Young á plötum undanfarin
ár hefur valdið mér miklum vonbrigðum.
Sólóar hans í „Salle Pleyel“ (Þar sem JATP
héldu hljómleika í París) lækkuðu álit mitt
á honum enn meira“.
Mlke Nevard f Meloily Maker 12. 4. ’52.
„Mér er ánægja að geta sagt, að nokkrir
íslenzkir harmonikuleikarar hafa lagt inn á
sömu braut og VanDamme, Joe fl^ooney o. fl.,
og vinna ötullega að þvl, að breyta harmon-
ikunni úr hinu væmna soghljóðfæri sveita-
dansleikjanna, í jazzhljóðfæri, er stendur
öðrum alveg á sporði“.
Ólafur G. I>örbnllNNoii, I Jii/./.bl. 7. tbl. \50.
„Ronnie Scott getur allt sem Getz og aðrir
Bandarískir tenórleikarar geta — og er
miklu skemmtilegri en Getz sjálfur, sem
endurtekur sjálfan sig svo oft, að til leið-
inda horfir“.
I'idgrr JackNon f MHody Mnker 15. 2. \52.
22 J/a:dLU