Musica - 01.12.1949, Blaðsíða 9

BRÉFAKASSINN
Hr. ritstjóri.
Ég ætla að þakka yður og samstarfsmönnum
yðar, fyrir þetta góða tímarit, sem ég tel mjög
þýðingarmikið og gagnlegt í þágu tónlistarlífsins,
það hefir áreiðanlega glatt margan manninn, og
það þótt minna hefði verið, og sérstaklega þá, er
unna tónlist.
í þessu tímariti ber margt á góma, sem er í
senn skemmtilegt og fróðlegt, en eitt tekur maður
strax eftir, og það tel ég að vanti, síða fyrir lesend-
ur, þar sem lesendur gætu lagt fram spurningar
um tónlist, og fengið svör við.
í þeirri von að slík síða verði tekinn upp, ætla
ég að leggja fram nokkrar spurningar, sem eru
fyrir vinkonu mína, sem heitir Ragnhildur:
1. Þarf að taka próf upp í Tónlistarskólan,
og ef svo er, hvað þarf maður að hafa lært
mikið áður?
2. Geta ekki allir gengið í Tónlistarfélagið,
eða eru einhverjir skilmálar fyrir því?
3. Hvar er hægt að fá keypta plötuna „Ung-
versk rhapsódy“ eftir Liszt?
4. Hvað kostar á tímann að læra á píanó eða
gítar? Með kærri þökk
Hrefna Þ. Egilsdóttir.
Svar:
Við þökkum þetta hlýlega bréf. Bréfakassinn
er fastur þáttur í blaðinu, þótt hann hafi vantað
t. d. í 6. tlb. og 1. tlb. 2. árg., en það var vegna
rúmleysis.
1. Nei, en einhver kunnátta í nótnalestri
æskileg.
2. Jú.
3. Hvergi, eins og er,
4. Við höfum snúið okkur til Sigurðar H. Briem,
gítarkennara og er mánaðargjald hjá hon-
um 50 krónur fyrir fjórar klukkustundir.
Píanókennarar taka frá 15—20 krónur fyrir
hálftímann.
íslenzk tónlist er í öldudal, sagði einn af eldri
tónlistarmönnum okkar við mig fyrir skömmu.
Á yfirborðinu virðist allt vera misfellulaust
og gljáandi, við hlustum á fræga erlenda söngvara,
og innlendir listamenn leika og syngja fyrir okkur
af hjartans lyst, og við og við eru leikinn fyrir
okkur verk eftir tónskáldin okkar, sum eru sam-
in a la Mozart, og önnur gætu eins vel verið sam-
in af Stravinsky á duggarabandsárum hans, en
til allrar hamingju heyrist rödd íslands við og
við, en yfirleitt er hún lítil og kannski ofurlítið
feimnisleg, kannski örlítil laglína, innanum hina
glitrandi erlendu tóna, e. t. v. nokkrir hinna hreinu
íslenzku hljóma innanum hina væmnu, stolnu og
ofnotuðu erlendu eftirapanir.
Vitanlega eru til þau íslenzk tónskáld er hafa
þorað að fara hinar ótroðnu brautir, og kanna hina
óendalegu frjósemi íslenzku moldarinnar, en
sem þakklæti fyrir dirfsku þeirra og dugnað hafa
þeir verið hafðir að háði og spotti, kallaðir sér-
vitringar, og annað eftir því.
Enn er nokkura breytinga von, er sú spurning
er maður óhjákvæmlega leggur fyrir sjálfan sig,
og svarið verður já, hægt og hægt er íslenzka
þjóðvísan að ryðja sér til rúms, hægt og hægt
• verða hinar erlendu eftirapanir að vikja, og hægt
og hægt breiðir hin íslenzka tónlist út faðminn og
sýnir unnendum sínum allar sínar dásemdir.
En það er ekki aðeins frá tónskáldum vorum,
sem breytingin verður að koma, hún verður að
koma frá hinum þúsundum heimila sem eru og
verða kjarni hinnar íslenzku tónmenningar, tón-
vinirnir upp um allar sveitir, í bæjum og þorpum,
sem að loknu dagsverki setjast við orgelið sitt,
píanóið eða hefja upp rödd sína, það eru þeir, er
koma til að ráða framtíð íslenzkrar tónlistar, það
eru þeir er kenna börnum sínum og barna-börnum
þjóðlögin, á þeirra herðum er framtíðin.
Við eigum ómetanlega fjársjóði í fórum okkar,
og megi guð gefa okkur gæfu til nytja þá, sem
okkur sæmir.
Islendingur.
MUSICA 9