Musica - 01.03.1950, Blaðsíða 11
mestu stórverkum tónlistarsögunnar „Messias“ og
„Samson“.
Samson er samið í hinum venjulega óratóríum-
stíl Handels, en þar er Messías undantekning, því
Handel safnaði saman nokkrum af sálmum Davíðs
og glefsur frá guðspjallamönnunum, og einnig tók
hann úr Jóhannesarguðspjalli og annarstaðar úr
nýja testamentinu, svo að það er í réttu lagi ekki
hægt að kalla Messias fyrir óratóríu, passía er það
heldur ekki.
Messías er dásamleg bæn, færð fram til hins
almáttuga skapara himins og jarðar, óratóríið er í
þrem hlutum og nær hámarki sínu með hinum
dásamlega „Hallelúja“-kór.
Allegro inoderato.
Byrjtm „Halelúja"-hórsins úr „Messías", ejtir Handel.
Er Handel hafði skrifað „Halelúja" kórinn, kom
þjónn hans að honum þar sem hann sat, með aug-
un full að tárum og var sem hann horfði inn í
himininn.
Hándel segir sjálfur „Mér fannst sem himininn
opnaðist og ég sæi Guð í allri hans dýrð“.
Georg konungur II. var viðstaddur frumupp-
færslu „Messías“ í Englandi og er komið var að
„Halelúja“ kórnum, stóð hann upp og tárin flóðu
um andlit hans, og síðan er það siður í Englandi
að hlýða á kórinn standandi.
Við frumuppfærsluna er var í Dublin lét Hándel
allan ágóða af Messías renna til fanganna í skulda-
fangelsi borgarinnar, og hann hélt þeim sið síðan
að verja öllu því er hann fékk fyrir Messías til
góðgerðarstarfsemi.
Með óratóríum sínum og sérstaklega „Messías“
varð Hándel að hluta hinnar ensku þjóðar,
englendingar gleyma því að Hándel var útlending-
ur þeir hylltu hann sem englending, sem endur-
borinn Purcell.
. . . og hann fékk meira.
Scala söngleikjahúsið í Mílanó hélt eitt sinn,
minningartónleika um hið vinsæla tónskáld Verdi.
I því tilefni snéri stjórn söngleikjahússins sér
til tveggja frægra hljómsveitarstjóra, Toscanini
og Mascagni.
Mascagni setti það skilyrði fyrir þáttöku sinni
í hljómleikunum, að honum yrði greitt meira en
Tocanini, „þó það sé ekki meira en einni líru meira
en hann fær, er ég ánægður“ sagði Mascagni, en
hann var afar afbrýðissamur út af frægð
Toscanini.
Stjórn söngleikjahússins gekk að þessu, og er
hljómleikunum lauk fékk Mascagni greiðsluna
fyrir hljómleikinn, en það var ein líra . . .
Toscanini hafði stjórnað endurgjaldslaust.
★
LEIÐRÉTTIN G:
Eftirfarandi línur féllu aftan af 2. kafla efniságrips Bláu
Kápunnar í 1. tbl. og biðjum við lesendur velvirðingar á.
Þau eru trúlofuð, Appolonía og Knuse, en Gottlieb er
kominn til þess að greiða afborgun af ættleiðingunni og
biðja um hönd Anettu. Hvort tveggja tekst eftir nokkur
vandkvæði þó, og er það þriðja opinberunin á „þessum
gleðidegi" eins og greifinn segir, en þegar Jörgen Walter
birtist á leiksviðinu þeirra erinda að biðja um hönd Beate,
segir greifinn, að hann komi of seint, Beate sé heitin
erfðaprinsinum. Jörgen hripar skilaboð til Beate að finna
sig um kvöldið og flýja með sér, en í uppnáminu, sem
verður, þegar Gottlieb segir „fína“ fólkinu til syndanna,
finnur Wendólin gamli engan stað betri fyrir bréfið en i
vasa bláu kápunnar, sem liggur þar á stól. Þegar tjaldið
fellur leggur tungskinsbirtu á bláu kápuna, sem geymir
hið örlagaþrungna bréf.
MUSICA 1 1