Lindin - 01.01.1946, Blaðsíða 13
LINDIN
11
Og væri postulinn, sem textann samdi, ofar foldu,
myndi liann, þrátt fyrir margháttuð vonbrigði og ó-
sigra í lífi og störfum kirkjunnar um aldir, leggja
fyrir oss þessar spurningar: „Hvers vegna grætur
Albert Einstein af fögnuði, þegar hann endurskoðar
trúarsajmlif sitt við Guð sinn og skapara — en ekki,
þegar hann er að reikna út lögmál afstæðiskenningar
eða kjarnorkusprengju? Hvers vegna byggir ver-
öldin allar sínar vonir á æskulýð framtíðarinnar
sem börnum Guðs og lærisveinum og vinum Jesú
Krists? Og hvernig stendur á því, að þessi opinber-
un, þetta sannleiksorð guðspjallanna, þessi kirkja
Jesú Krists, sem þegar í byrjun var Gyðingum
hneyksli og Grikkjum heimska, hefir ekki fölnað,
elcki dáið út með öllu og hrunið í grunn — eins
og hið volduga Baals-musteri á Sýrlandi? Svarið
liggur beint við. Það er vegna þess að kirkjan er
óhagganlegur og traustur grundvöllur undir fagnað-
arerindi Jesú Krists... og smásveinn hefir gætt
hennar.
Á þessum grundvelli rís fagnaðarboðskapur Krists
úr hafróti aldanna og Ijómar enn um veröldina. Hér
er eitthvað á ferðinni, eitthvað raunverulegt, sem
mennirnir geta séð og þreifað á. Síðusár að leggja
í hönd sína, naglaför í blessuðum lófa til að leggja
í fingur sína. Lotningarfull hylling: Drottinn minn
og Guð minn. Eitthvað, sem veitir sálum vorum
huggun, traust og gleði. Eitthvað, sem hvorki er í-
myndun né blekking, heldur hlýr, stjrrkjandi og
blessaður veruleiki. Ekki skýjaborg eða hylling, sem
eyðist og hverfur, heldur fögur fylling á fyrirheit-
um mannsh j artans, guðleg opinberun, byggð á
óbrotgjörnum grundvelli sögunnar, steypt á honum