Lindin - 01.01.1946, Blaðsíða 54

52
LINDIN
Á boðunardag Maríu.
I
Við erum ekki lengur kaþólst fólk. Þó mun nafnið
guðsmóðir enn vekja yl í margra brjóstum. Gömlu
Maríuversin var einhver þýðasti kveðskapur þjóð-
arinnar á sinni tíð. Og enda þótt Lilja, sem öll skáld
vildu kveðið hafa, sé líklega Kristsdrápa, er hlýjan
og skáldsins mesta snilhl um hana, er var „glæsileg
sem roðnust rósa. .. rót ilmandi lítillætis“. Nú er
öldin önnur. Engu að síður getur þó „móðirin, mjúk
og skær“ enn fengið góðskáldin til að stilla sína
strengi til ljúfra tóna.
„Maríá, mild og há, móðir guðs á jörð,...
yl og trú andar þú um hinn kalda svörð“
kveður Davíð frá Fagraskógi. Og einnig mun reyk-
víska slcáldið, Tómas, hafa lagt veröld sína að fótum
henni á sinn eiginn hátt í gullfallegum ljóðum.
Vissulega er þessi útvalda kona makleg alls mann-
legs hróss, konan, er sjálfur Guð kaus að móðerni
fyrir sinn einkason, „blessuð meðal kvenna“.
Fátt eitt er samt frá henni sagt í heilagri ritn-
ingu, og ekkert það, sem merkilegt er kallað í fari
annara frægra persóna. Þar er hún aðeins fá-
tæk mær frá smáþorpinu Nazaret, sem fyrirlitlegt
þótti i þann tíð, eins og Jóhannesarguðspjall hermir:
Lærisveinninn Filippus var að segja vini sínum Nath-
anael lrá því, að liann væri búinn að finna Messías
þann, er Móse hafði ritað um og spámennirnir, og
hann væri Jesús frá Nazaret, sonur Maríu. Þá mælti
Nathanael: „Getur noklcuð gott verið frá Nazaret?“.