Lindin - 01.01.1946, Blaðsíða 64
G2
LIND IN
þarf að takast þéttari og alvarlegri tökum hér eftir
en hingað til. Gildir það hæði fyrir hvern einstakan
mann, einstakan söfnuð, einstaka þjóð og allan
heiminn. Það er ekki nóg, þótt vænta megi að mjög
margir séu kristilega sinnaðir með sjálfum sér, —
eins og það er kallað. — Athafnaríka og lifandi fé-
lagsbundna starfsemi má ekki vanta — að hvetja
hvern annan, styðja hvern annan, fara ekki í laun-
kofa með áhuga fyrir þessu máli málanna — það
er aðkallandi þörf.
Hinu afturheimta, margþráða lýðveldi okkar Is-
lendinga mun svo hezt borgið, að hinar stjórnar-
farslegu framkvæmdir og sameiginleg þátttaka al-
þjóðar eigi styrk sinn í því hugarfari, sem Kristur
varði lífi sínu til að innræta mönnunum, og sem
miljónir manna — þar á mgðal við Islendingar —
telja sig fylgjandi, en gleymist þó með öllu, komi
það í hága við eftirsókn svo margra til fjárdráttar,
metorða, yfirdrottnunar, lieiftar og haturs. -— Hefði
kristilegt liugarfar verið bakhjarl ráðandi Islend-
inga á 13. öld, þá hefði þjóðin ekki glatað sjálfstæði
sínu og virðuleik og sökkt sér 1 sjö alda myrkur
eymdar og áþjánar. — Við þekkjum söguna að baki.
Af lienni má mikið læra. ■— En framtíðin er óskráð
hók. Hvert efni hennar verður, er að mestu undir
sjálfum okkur komið.
Og lítum lengra útávið. — Við eigum engin orð,
er lýst geti til hlítar níðingsverkum, grimmd og rang-
læti, sem valdhafar þjóðanna hafa látið fremja og
því líftjóni, háska og hörmungum, sem tugir milj-
óna saklausra manna hafa orðið að þola.
En eitt er víst, og það ætti að vera letrað og
undirstrikað yfir hvers manns dyrum og i hvers