Lindin - 01.01.1946, Blaðsíða 78

76
LINDIN
að ákveðnu marki með lífi sínu hér á jörðu. Og mark
þetta er hið eilífa líf. Það er því ekki smávægilegt
viðfangsefni, sem honum er fengið í hendur. Hann
er í raun og veru að keppa að fullkomnunartak-
marki. Honum er gefið vald til þess að velja og hafna,
svo að leiðin verði honum sem auðsóttust. Verði
stórfljót á leið hans, velur hann annað hvort þann
kostinn að farast í fljótinu eða snúa frá því. Hið
fyrra munu flestir forðast. En manninum er gefið
vald vitsins til að brúa fljótið eða setja ferju á það,
og þá leið mun hann kjósa. Á lífsleiðinni mæta
manninum margar hindranir, svipaðar stórfljótinu
— í andlegum skilningi talað. Þessar hindranir
kallast freistingar. Með því að láta undan freisting-
unum, fer oft svipað og anað sé heint út í ófært
fljótið. Maðurinn neytir þá ekki vitsmuna sinna eða
valdsins að velja og hafna. Þetta er afleiðing þess,
að maðurinn hefir ekki þjálfað sig gegn freisting-
unura. Því fer sem fer, að svo margir lenda á glap-
stigum. En hvar fæst þjálfun og endurnæring
þeii-ra andlegu krafta mannsins, sem gerir honum
fært að sigrast á freistingum þeim, sem fjarlægja
hann því fullkomnunartakmarki, sem honum er
sett af Guði? Það fæst í Biblíunni og i kirkjunum.
Það hel'ir að vísu verið bent á margar aðrar leiðir
og þær margar ginnandi, svo sem stjórnmálaleið-
irnar. En þær liafa reynst eiginhagsmunabarátta
einstaklings gegn einstaklingi eða þjóðar gegn
þjóð. Þær eru fjármálabarátta dægurlífsins, átök
um fjármagn, sem ranglega verður ætíð skipt, með-
an slík barátta stendur yfir. Slík átök eru ekki það
einingarafl, sem einstaklingar og þjóðir þarfnast
til þess að öðlast fullkomna hamingju. þær eru