Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 6

4
LINDIN
skapar og kynna, veitt okkur stuðning sinn í starfi okkar
fyrir trú og kirkju, sem höfðu verið vinir okkar í sæld og
þraut starfsins og ómetanlegar hjálparhellur. Þeirra, sem
hér er minnst, er í raun og veru þetta hefti Lindarinnar
helgað, þótt hér sé fleira ritað, sem sjá má.
1 huga mínum stíga þeir fram, hver með sínum einkenn-
um. Hugþekk er mynd þeirra allra. Allir mæltu þeir af eld-
móði, óbugandi menn, leitandi á móti straumi tímans, sem
laxinn er stiklar fossa.
Allir, nema einn, sem rita hér eftirmæli, eru ofan foldar.
Séra Einar Sturlaugsson, lá helsjúkur, er hann ritaði um
séra Böðvar Bjamasonar á Hrafnseyri. Sendi hann mér
handritið nokkru fyrir andlát sitt. Varð hann að skrifa það
útafliggjandi á sjúkrabeði. Hann var ötull maður, sem af
þessu má sjá, og fylginn sér, sem kom fram í öllu hans starfi.
Ég hygg, að það megi segja um alla hina horfnu félaga, að
þeir hafi verið skylduræknir menn, sem ræktu embætti sitt
með kostgæfni og ósérhlífni og létu hvorki aftra sér í starfi
válynd veður eða sinnuleysi um starf þeirra, hið mikilvæga,
en það hygg ég að segja megi, að óvíða á landinu muni svo
örðugt um þjónustu sem á Vestfjörðum, sakir strjállar
byggðar og torfærra leiða um sæbrattar hlíðar, fjallaskörð
og heiðar, eða sæta sjóferðum fjarða og byggða á milli með
ærnum kostnaði og fyrirhöfn, þar sem títt verður að leggja
sig í lífshættu og þolraun. Geymir sagan margar sagnir um
svaðilfarir vestfirzkra presta og dauðdaga þeirra á ferðum
sínum, þótt nýjasta dæmið sé það, er tveir þeirra, séra Þor-
steinn Kristjánsson í Sauðlauksdal og séra Jón Jakobsson
á Bíldudal, fórust á leið til Reykjavíkur frá Vestfjörðum
18. febrúar 1943, og séra Sigurður Z. Gíslason, fórst á ný-