Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 23

L I N D I N
17
ur kveðinn að ástvinum hans, sem þó eiga um sárast að
binda, heldur og að gömlum vinum hans og samstarfsmönn-
um og allri hinni íslenzku þjóð. Fráfall biskupsins vakti
þjóðarsorg, vegna þess, að eins og hann kynntist okkur Is-
firðingum í gegn um margvísleg störf sín á prestsskapar-
árum sínum hér, á sama hátt kynntist hann allri þjóðinni,
og þjóðin honum í biskupsstarfi hans. Þess vegna drúpir
öll þjóðin við burtför hans.
En minningamar lifa áfram, mætar og hugljúfar. Minn-
ingamar um valmennið, um hinn áhuga- og áhrifamikla
kennimann og hinn glæsilega kirkjuhöfðingja, sem fómaði
allri sinni starfsorku í þarfir hugsjóna sinna fyrir land sitt
og þjóð, og fyrir meðbræður sína. Hann sem bognaði aldrei
þótt oft blési á móti, en brast að lokum undan ofurþunga
hins umfangsmikla starfs.
Allar þessar minningar biðjum við almáttugan alvald
allra alda að blessa ástvinum hans og íslenzkri alþjóð, —
blessa þær á þann hátt, að þær megi verða lýsandi fordæmi
fram um ókomin ár og aldir.
Guð blessi ástvini hans, söfnuðinn hans, sem hann þjón-
aði svo lengi hér — og íslenzku þjóðina alla. Og guð blessi
hann sjálfan og gefi honum vizku og mátt, til þess meira
að starfa guðs um geim, á þeim nýju leiðum, sem hann
nú er á.
Blessuð sé minning hans æfinlega.
2