Lindin - 01.01.1957, Blaðsíða 52
46
L I N D I N
Eru þeir ekki fáir, einstaklingamir og reyndar þjóðin öll,
sem standa í þakkarskuldi við þennan sinn látna ágætis
son.
Ég hefi fyrir satt, að kennsla séra Böðvars hafi verið
svo lifandi og frjó, að með ágætum mátti teljast, enda var
honum ekkert fjær huga, en að ynna þau störf af hendi
sem aktaskrift. — Nei, honum var kennslan hjartansmál,
sem hann gekk að með lifandi áhuga, ella hefði hann ekki
verið að fást við kennslustörf.
En kennslustörfin snertu fleiri á heimilinu en skólastjór-
ann einan. Minning margra ungliga, um lengri eða skemmri
tíma, til viðbótar skyldustörfum á stóru heimili, var fórn,
sem kvenþjóðin lagði á sig fúsum og glöðum vilja, jafn-
hliða því, sem húsbóndinn lagði á sig mikið erfiði með öðrum
störfum, þeirra vegna. — En auk kennslunnar sjálfrar, sem
var hin ágætasta, eins og fyrr segir, tel ég ekki minna vert
um hitt, — áhrifin, sem hið unga námsfólk varð fyrir á þessu
kyrrláta og reglusama menntasetri, þar sem frjálslyndi og
glaðværð skipuðu öndvegi. Þar ætla ég, að margur hafi
mótast hollum áhrifum og geymi marga hlýja minningu frá
námsárunum á Hrafnseyri.
Auk allra þeirra starfa, sem að framan eru talin, voru
séra Böðvari falin, af sveitungum sínum, mörg önnur ábyrgð-
arstörf og tímafrek. Yfirleitt mátti segja, að þau væru fá
hin opinberu ábyrgðarstörf innan sveitarfélagsins, sem séra
Böðvari á Hrafnseyri voru ekki falin. Símstjóri var hann frá
því að sími kom í byggðarlagið til þess dags, er hann flutti
af staðnum og sýslunefndarmaður í Vestur-lsafjarðarsýslu
um árabil, ennfremur póstafgreiðslumaður um fjölmörg ár
og allir, sem til þekkja, vita, hve þessi störf, einkum póstur
og sími, eru tímafrek. Þá var hann og í stjóm sveitarfélags-