Útvarpstíðindi - 04.06.1945, Blaðsíða 9
ÚTVARPSTIÐINDI
105
GUÐMUNDUR KR. EIRÍKSSON
I ÞA DAGA
SMÁSAGA
Vi'ð sátum fjórir saman inni á aðal-
hóteli borgarinnar, við vfn og gleðskap.
Við vorum allir æskufélagar, sem höfð-
um komið hér saman til að minnast
liðinna samverudaga. — Listmálarinn,
vinur okkar, hafði orðið.
. . . Já, í þá daga fannst manni
lífið stundum erfitt — maður var nú
kannske ekki heldur alltaf saddur. Að
eiga nokkrar krónur í vasanum í þá
daga, var heilt ríkidæmi. Þá leit mað-
ur á sig sem milljónamæring. Ha! Ha!
— Ég get nú ekki annað en hlegið er
ég minnist eins atviks, frá þessum dög-
um — en þá var mér frekar grátur en
hlátur í huga.----------
Það er stórveðursrigningarkvöld.__
Regnið féll með drungalegu og eyði-
legu hljóði niður á götupollana og á
steinmöl götunnar og gaf með því ó-
hugnanlegt undirspil við vindinn er
þaut og hljóðaði í húsasundunum á
þessu dimma og kaldranalega haust-
kvöldi. Það var engu líkara en að
náttúran væri að leika einhverja tröll-
Guðmundur Kr. Eiríksson.
aukna hljómkviðu. ... Já, hvað
skyldi Beethoven gamli hafa fundið út
úr þessum ósköpum sem á gengu, ef
hann hefði verið á lífi og úti í þessu
líka veðri?
Um þetta hafði ég verið að brjóta
heilann. Ég hafði líka haft nægan tíma
til þess, því ég hafði slangrað fram og
aftur um göturnar í slagveðrinu næst-
um því heila klukkustund.
Peningarnir voru þrotnir, rétt einu
sinni. Einar fimm krónur var allur
minn veraldarauður um þessar mundir.
Það virtust fáir girnast málverk mín.
Ég var líka b(yrjandi í listinni og ó-
þekktur svo að segja.
Ég hafði frétt, að sílspikaður út-
gerðarmaður, sem vissi ekki aura sinna
tal, hefði nýskeð keypt sumarbústað,
skammt frá borginni, sem hann hefði
lengi haft augastað á. Þar hafði ég
fundið ágæta bráð. Ég málaði þegar
umhverfið og sumarbústaðinn, og áð-
ur en litimir voru orðnir þurrir á strig-
anum, bauð ég útgerðarmanninum