Útvarpstíðindi - 12.01.1948, Blaðsíða 14

14
ÚTVARPSTÍÐINDI
menn keppast við vinnu. Væri nú ekki
meira líf yfir frásögninni ef á stálþræð-
inum væru til allir þessir tónar athafn-
anna, — hljómkviða lífsins sjálfs leikin
undir ræðunni, og inn í millum, já, og
jafnvel ræðan sjálf, eða frásögnin, tekin
á stálþráð í sjálfum látunum.
Þetta er aðeins lítil bending til hátt-
virts útvarpsráðs, ef því skyldi ekki
hafa dottið það í hug, að það tæki það
til athugunar er ástæður leyfa,
Að síðustu þetta: Mér finnst að ekki
veiti af að taka til einhverra ráða til
að auka fjölbreytni og meiri vöndun
hvað snertir efni útvarpsins, og ekki
hvað sízt, ef í ráði er að byggja yfir
það stórhýsi.“
p' !■' : : ; <
ORÐ GUÐS SJÁLFS
Karvel Steindórsson í Bolungarvík,
skrifar: „Ég hef lengi ætlað að skrifa
yður, en það hefur alltaf dregist. Nú vil
ég láta verða af því. Ég óska þess að
þetta komi fram í „Raddir hlustenda."
Vil ég þar með láta álit mitt í ljós um
það sem flutt er í útvarpinu, sem er hin
andlega hlið málsins eða það sem snýr
að guði sjálfum, sem mér er umhugað
um. Ég skal játa, að það koma oft góðir
þættir þess efnis og vil ég til nefna tvo,
sem ég man eftir. Annan flutti séra
Óskar Þorláksson eftir Stafford Cripps,
en hinn flutti séra Jóhann Hannesson
kristniboði á fyrsta sunnudag í vetri.
Ég vil fyrir hönd allra trúaðra þakka
að slíkir menn komi fram í útvarpið,
en það er bara of sjaldan. Það, sem ég
á við, þegar ég tala um hina andlegu
hlið málsins eða það sem snýr að guði
sjálfum er sjálfsagt guðsorð. í því sam-
bandi vil ég segja þetta: Mig rekur
minni til, að það hafi verið lesinn upp
kafli úr Biblíunni í útvarpið. Þetta vil
ég að verði hiklaust tekið upp. En nú
munið þér vafalaust spyrja: Hver á að
lesa þetta og hvenær? Fyrri spurning-
unni vil ég fljótt svara. Fáið einhvern
trúaðan mann úr K. F. U. M. og skal ég
þar til nefna séra Magnús Runólfsson
formann þess félags eða að hann bendi
á einhvern, sem vill taka þetta starf
að sér. Hinni spurningunni vil ég svara
á þessa leið: Látið ekkert annað efni
ganga fyrir og datt mér í hug í því sam-
bandi orð postulans: Framar ber að
hlýða guði en mönnum. Ég óska þess
að þetta verði flutt ekki sjaldnar en
einu sinni í viku. Ég læt mér sama um
dagana. Ég býzt þó við að allir óski þess
að orðið frá guði sjálfum verði flutt
að kvöldi dags. Þetta gæti vakið æsk-
una til umhugsunar um guð og hans orð,
því það er líf, andi og sannleikur. Æski-
legt væri, að það hljómaði í útvarpið og
næði til þeirra, sem aldrei lesa það sjálf-
ir, bæði til sjávar og sveita. Það orð er
óhagganlegt og óbreytanlegt þrátt fyrir
tilraunir vantrúarinnar að rýra það.“
SVAR TIL B. B. í DÖLUM
Jón Jak skrifar: „Einhver B. B. í Döl-
um skrifar í „Raddir hlustenda," 13. tbl.
þ. á. Honum finnst það æði mikil ósvifni
af mér, að ég skuli dyrfast að finna að
málrómi Helga Hjörvars. Nú hef ég
sezt niður, farið að ráðum hans, og
hugsað málið betur. En það breytir
ekki því ,sem ég ritaði í „Raddir hlust-
enda,“ 12. tbl. \ji'ðfel(din, þjálan eða
skemmtilegan málróm hefur hann ekki
og það eru ýmsir á mínu máli um það.
En hinsvegar er vitað, að ekki nema lít-
ill hluti þeirra, serh ekki eru allskostar
ánægðir með eitt og annað í sambandi
við útvarpið koma fram með álit sitt
og skoðanir hér í „Röddunum." En til
þess ég bæti nú ögn um það, sem ég hef
áður ritað, skal þess getið að Helgi
Hjörvar hefur skýran málróm, fram-
setning góð og oft hefur hann ýmis-
legt gott að segja. Því mætti og bæta
við, að hann er mjög vinsæll maður og
ágætur starfsmaður við útvarpið og
væri því skaði ef hann hyrfi frá því
einhverra orsaka vegna. En hitt væri
að mínu áliti skaðalítið þótt hann kæmi
sjaldnar en verið hefur að hljóðneman-
um. Sama mætti segja um ýmsa þá,
sem á öllum tímum tala í útvarpið, en
að fengnir væru nýir starfskraftar
annað slagið, og þeir látnir hverfa frá,
sem hafa ómögulegan málróm.