Útvarpstíðindi - 16.02.1948, Blaðsíða 10

58
ÚTVARPSTÍÐINDI
PASSÍUSÁLMARNIR.
Það leið ekki á löngu frá því að tilkynnt
hafði verið í útvarpinu, að Passíusálmarn-
ir yrðu að þessu sinni lesnir á mor^nanna
en ekki kvöldin eins og verið hefur undan-
farin ár, þangað til Útvarpstíðindum fóru
að þerast bréf, þar sem höfundarnir létu
í l.iós megna óánægju sína með þetta uppá-
tæki. Enn hafa engar raddir borizt, sem
láta í ljós ánægju sína með þessa ráðstöf-
un, enda þegja oftast hinir ánægðu, en
hinir óánægðu risa upp til handa og fóta.
Hins vegar eru bréf hinna óánægðu svo
lík að ekki tekur því að birta nema tvö
þeirra, og væntum við þess, að hlustendur
láti sér það nægja. —
Jón Árnason, Reykjavík skrifar: „Mér
hefur ætíð fundist á umliðnum árum, sem
það væri ein helgasta stund útvarpsins,
þegar Passí.usálmarnir hafa verið lésnir á
föstunni. Hafa nær allt af valist ágætir
menn til að lesa þá og ég fullyrði, að á
galla, að hann hespar nokkuð af síð-
ustu orð hverrar setningar. En það
mun honum reynast létt að laga með
æfingunni.
Við höfum reynslu fyrir okkur í
því, að þulir, sem hafa mætt allharðri
gagnrýni í upphafi, hafa náð mikilli
hylli á skömmum tíma. Og nægir í
því sambandi að minna á fyrstu
göngu Jóns Múla. Margir gagnrýndu
hann í fyrstu. Nú eru allar þær radd-
ir þagnaðar.
Við óskum Ragnari T. Árnasyni
til hamingju með hið nýja starf hans.
fjölda mörgum heimilum hefur allur ys
þagnað meðan á lestrinum hefur staðið.
Hjá mörgum erfiðismanni hefur þessi lestur
verið það síðasta, sem hann heyrði, áður
en hann sofnaði, og það hefur verið gott
að sofna eftir þann lestur. Passíusálmarniv
liafa einhvern veginn gefið manni fvið,
langþráðan frið, eftir önn effiðra daga og
vonir hafa vaknað og erfiðleikarnir hafa
minkað við orð Hallgríms. Já, maður hefur
jafnvel gengið léttari til starfa morguninn
eftir. —- Nú á að taka þetta af okkur
evfiðismönnunum. Allir förum við til vinnu
okkav löngu áður en eflendar fréttir hefj-
ast í útvarpinu og við getum ekki frestað
því með nokkru móti að fara til vinnu okk-
ar. Mér þykir þetta súrt í broti, að. ég
fullyrði, að svo er um marga menn og
konur. Ég get heldur ekki skilið, hvað það
er, sem veldur þessari breytingu. Ekki tek-
ur lesturinn styttri tíma á morgnana en
á kvöldin. Mér þætti vænt um, ef Útvarps-
tíðindi gevðu það sem í þeirra valdi stend-
ur, til þess að fá þessu breytt. En ef ekki
er hægt að fá þessu breytt héðan af að
þessu sinni, þá finnst mér, að útvarpsráð
geti ekki gert minna en að skýva þetta
'fyrir hlustendum. Þeir eiga kröfu á því“.
Þá skrifar Ellsabet Sigurinirdóttir: „Nú
er búið að gera Passíusálmana að horn-
reku í Ríkisútvarpinu. Hvers vegna er
þetta gert? Hvev ræður þessu? Fyrir hverja
er þetta gert? — Það er bezt að ég svari
sjálf strax síðustu spurningunni. Það er
bókstaflega ekki hægt að sjá, að þetta sé
gert fyrir aðra en þá, sem ekki vilja hlusta
á Passíusálmana. Þeir eiga þá að veva rétt-
hærri en við öll hin, sem viljum fyrir alla
muni láta halda í heiðri þeim ágæta sið,
sem var tekinn upp í Ríkjsútvarpinu fyrir
nokkrum árum, að lesa Passíusálmana á
kvöldin á föstunni. Halda ráðamenn út-
vavpsráðs, að nú geti þeir vegið að trúuðu
fólki í landinu? Halda þeir, að það fólk,
sem finnur svölun í Passíusálmunum og
guðs orði sé orðið svo aðþrengt fyrir of-
sóknir spilts aldavanda, að það láti b.jóða
sér slíkt og þetta? Ég segi nei. Eg full-
vissa útvarpsforkólfa um það, að þetta er
alveg röng skoðun hjá þeim. Ríkisútvarpið
hefur haft mjög mikla þýðingu fyrir fjölda