Útvarpstíðindi - 16.02.1948, Blaðsíða 17

ÚTVARPSTÍÐINDI
65
,,Hún kynni að geta gefið okkur þá
skýringu, sem við þörfnumst."
„Nei, ég heyrði aldrei nafn henn-
ar.“
,,Jæja,“ sagði leynilögreglumaður-
inn. „Við skulum fara að gera eitt-
hvað. Ég hef ýmsum öðrum hnöppum
að hneppa í dag.“
Hann varð allt í einu hvatlegur,
settist við skrifborðið og dró út þá
skúffu, sem fyrst varð fyrir honum.
Hún var kúffull af blöðum.
Hann lét greipar sópa um þau,
hlóð þeim upp á borðinu og tók að
fara í gegnum þau. Þetta voru aðal-
lega reikningar — geysiháir reikn-
ingar, svo að augun ætluðu út úr
höfðinu á húsverðinum, og leynilög-
reglumaðurinn blístraði lágt. Reikn-
ingar yfir vín, mat, blóm, bifreiðar-
geymslu, silkihatt, jasshljómsveit.
Reikningar með athugasemdunimi:
„Gjörið svo vel að greiða,“ og „Kom-
ið yfir gjalddaga." Bréf: „Athygli
yðar skal virðingai’fyllst vakin ...“
Og önnur bréf eigi sem virðingar-
fyllst.
„Þetta hefir verið meiri óráðsíu-
belgurinn,“ varð leynilögreglumann-
inum að orði. Eyddi eins og pening-
ar drypu af hverju strái — en hefir
ekki greitt einn eyri í hálft ár.“
„Ég man, þegar hann kom,“ skaut
húsvörðurinn inn í fljótmæltur og
íbygginn. „Ég man vel eftir þeim
degi. Ég sýndi honum þrjár íbúðir,
þessa hérna og tvær ódýrari. Hann
tók þessa, og daginn eftir kom hann
með heimilisprýðanda, og brátt fóru
þessir munir að koma hver af öðr-
um. Allt þessir munir, spánýir, hver
og einn einasti.“
„Þú veizt ekki, hvaðan hann bar
að?“ spurði leynilögreglumaðurinn.
„Nei.“
„Hið eina, sem grafast þarf fyrir
um, er, hverjum á að tilkynna dauðs-
fallið. Það þarf engan Sherlock
Holmes til þess að gizka á, hvers
vegna hann fann upp á þessu.“
Leynilögreglumaðurinn sló í reikn-
ingana með feitum fingrunum. „Ef
öllum stendur þá ekki á sama,“ bætti
hann við.
Hann tíndi saman reikningana,
tróð þeim aftur niður í skúffuna og.
rykkti út þeirri næstu fyrir neðan.
Þar var ávísanahefti, sparisjóðs-
bók, bunki af leikskrám, hamar,
minjagripir frá næturklúbb, askja
með ágreyptum bréfsefnum og bók,
nefnd „Kurteisi.“ Undir þessu öllu,
innst í skúffunni, voru blaðaúrklipp-
ur og símskeyti, fest saman með
teygjusnúru. Símskeytið var svo-
hljóðandi:
Georg Kemble
c/o BifreiöaverkstæÖi Warrens
Green Falls, Indiana.
Er mikil ánægja aö tilkynna yöur,
a'ö 20 þús. dollara verölaunum fyr-
ir beztu uppástungu um nafn á
nýja golfknettinum okkar hafa
veriö veitt yöur, fyrir hugmynd
yöar „Lindy“ Stopp Fulltrúi oklc-
ar er á leið til yöar meö ávísunina
og árnaðaróskir frá olckur Stop
Sendiö hiö bráöasta Ijósmynd af
yöur og wpplýsingar til birtingar
i blööunum.
HINAR SAMEI-NUÐU
SPORTVÖRUVERKSMIÐJUR
T. M. Somers, forseti.
Dagsetning skeytisins var einnig
ársgömul.
„Maður minn lifandi!“ sagði leyni-