Útvarpstíðindi - 01.03.1948, Blaðsíða 17
Otvarpstíðindi
89
til þess að skemmta fólki og þegar aðeins
er hægt að hlusta, þá notast bezt létt og
stutt leikrit, og skal hér nefnt eitt hlið-
stætt, svo sem leikritið „Þegar Lási trú-
lofast“. Ég minnist erindaflokks doktors
Brodda Jóhannessonar, um „Hræðslu.“
Þetta erindi er sem öll önnur, sem miða
að því að skýra torskilda hluti fyrir hlust-
endum, þau eru sjálfsögð og mjög góð.
Þó vil ég síðast, en ekki síst minnast þátt-
arins um „Prostaveturinn mikla 1880—’81“
eftir Jón Jónsson bónda á Másstöðum. Slík
erindi eru holl íslenzkum bændum vorra
tíma ekki sízt, og til viðvörunar.
Þá vil ég að síðustu drepa á nokkur
atriði úr dagskrá þessa vetrar, sem nú er
að líða, og sem ég minnist frekar í huga,
svo sem erindi Árna Óla ritstjóra um
„Hungurvist í Bjarnarey við Vopnafjörð,“
og skal það enn tekið fram, að þættir hans
eru með því bezta, sem flutt er. Þó minnist
ég erindaflokks dr. Áskels Löve, um þróun
lífs á jörðu. Þökk sé honum fyrir slíkt
ei'indi, í þeim felst sennilegri skýring til
aljiýðu manna um þróunarsögu lífs á
jörðu hér en sú fræðsla er kirkjan boðar,
að allt slíkt hafi gerzt á einni viku, saman-
Ber kenningu Gamla testamentisins. Erindi
Guðmundar Þorlákssonar magisters um
ierðir hans í Grænlandi, eru mjög skemmti-
leg, vonandi fáum við fleira að heyra af
svipuðu tagi. Þess skal getið hér, að mikill
Þykir mér munur á síðan doktor Björn
Sigfússon hætti að flytja þáttinn spurn-
ingar og svör um íslenzkt mál. Skal ekki
lagður neinn dómur á hæfni þessa manss,
sem nú flytur þáttinn, en flutningurinn er
miög óskýr og slæmt að hafa af þættinum
nolckur not. Annars er þáttur þessi að
sjálfsögðu mjög þarfur og ómissandi dag-
skrárliður. Út af bréfi því, sem Ilelgi
Hjörvar las upp í útvarpi þann 3. des.
s-1., skal að síðustu þetta sagt: Pleiri þyrftu
að béra fram þær óskir að þeim.’væri kennt
að notfæra sér réttilega að hlusta á útvarp
sitt en þessi kona, og hefði ég viljað bera
Ifam þá tillögu, en hún er sniðin við sjón-
armið og ástæðui' sveitamannsins, sem
nauman tíma hefur til að liggja við út-
varpið, og fer efalaust margs á mis, sem
fólk í þéttbýlinu getur veitt sér, tillaga
þessi er sú, að útvarpstíminn sé styttur
að verulegu leyti, þannig, að um vetrar-
tímann sé aldrei útvarpað neinu nema veð-
urfregnum fyrr en um klukkan 6 síðdegis
og sé þá höfð samfelld dagskrá til klukkan
10 að kvöldi. Á þessu yrði að sjálfsögðu
undantekningar, þegar sérstaklega þætti
standa á. Sunnudagsmessur að sjálfsögðu
á venjulegum tíma. Því ég spyr? Hvað þýð-
ir fyrir eigendur viðtækja þessi langi út-
varpstími, ef þeir hafa í heildinni hvorki
kringumstæður, og sumir jafnvel ekki vilja
til að nota sér dagskrárefnið, en svo verður
jafnvel niðurstaðan, að þegar sá hluti þjóð-
arinnar, sem útvarpið ætti að sjálfsögðu
mest að vera sniðið fyrir, svo sem fólkið
í dreifbýlinu, fær frið frá önnum dagsins,
ti) að nota sér efnisflutning í útvarpinu,
þá reynist hún kannske mest plötur og
skrækir, sem enginn vill heyra, en allt bezta
efnið liðið hjá. Er þá ekki eins gott að
gera dagskrárliðina að nokkru leyti að
samanþjöppuðu efni, þannig eins og að
áðan var sagt, og láta þá sem flesta hafa
eitthvað fyrir sinn smekk. Á áður greinclan
hátt, sparaðist að minnsta kosti hin sífellda
upptaka á ýmsum tilkynningum um það,
sem koma á í dagskránni, sem sífellt á sér
stað. Að endingu vil ég geta nokkurra
manna, sem ég óska að sem oftast lesi upp
í útvarpið, sökum sinnar góðu raddar og
beztrar hæfni. Þeir eru að sjálfsögðu Pétur
Pétursson þulur, Þorsteinn Ö. Steffensen,
Vilhjálmur Þá Gíslason, Árni Óla ritstjóri,
Gils Guðmundsson, doktor Broddi Jóhann-
esson og HelgiHjörvar og af leikurm lands-
ins vil ég lang helzt að Brynjólfur Jóhann-
esson lesi upp, skopsögur. Hann er sá fyndn-
asti leikari að mínum dómi, sem komið hef-
ur fram í þáttinn „Smásaga vikunnar“.
Leikarinn Lárus Pálsson les ekki vel að
því leyti, að hann hefur bæði hása rödd
og les svo lágt, að vandræði er að fylgjast
með, sérstaklega ef samband er ekki upp
á það bezta. Margt fleira vildi ég gjarnan
segja, en þetta skal látið nægja að sinni.
SKÓLAÚTVARPIÐ.
Þórður Jón Pálsson sendir Útvai'pstíð-
indum þetta skrítna bréf. Þáð er birt á
hans kostnað: „Að gefnu tilefni óskast eft-
irfarandi birt í „Útvarpstíðindum“. Þar
sem þáttur úr skólalífi í íþróttaskóla Jóns