Útvarpstíðindi - 15.03.1948, Blaðsíða 16

112
ÚTV A RPSTÍÐTNDT
ÉG ER EKKI MJÓSNARi
SmÚAafya ,
(Ni&urlag)
Yfirflotaforinginn sagði: „Þakka
yður fyrir, Martíro. Þér verðið sam-
stundis að leggja af stað til Feneyja,
gera Umberto Bratti leynilögreglu-
stjóra þetta kunnugt. Að því búnu
verðið þér að veita Marion Dawis
eftirför, eða síma til landamæranna.
Það verður að rannsaka farangur
hennar. Hún fór nú í kvöld með
Verona hraðlestinni. Þér getið, ef til
vill, náð lestinni í bifreið“. Caval-
canti leit á úrið sitt. „Þér getið tekið
hinn ágæta bíl hermálaráðuneytisins.
Bifreiðin er „Bugatti racer“. Skjölin
verða að nást, hvað sem það kostar“.
Nú víkur sögunnar til hraðlestar-
innar.
Marion Dawis horfði út í myrkrið
og mælti: „Því staðnæmist lestin?“
Dennison svaraði: „Að líkindum
er önnur lest á undan, sem hefur
minni hraða“.
Þau gengu út á ganginn. Skýring-
una fengu þau strax. Lestarstjórinn
var í háværum samræðum við tvo
menn, er gengu í áttina til Marion
og Dennisons. Martiro hafði náð
lestinni.
Marion mælti: „Eruð þér kominn
til þess að kveðja mig betur?“ Það
var glettnishreimur í rödd hennar.
Martiro starði á hana ástríðu-
þrungnum augum. Hann sagði með
bjóðandi rödd: „Ég hef elt hraðlest-
ina og náð henni. Ég er hingað kom-
inn til þess að rannsaka farangur
yðar. Vér höfum ástæðu til þess að
álíta, að þér hafið tekið ákveðin skjöl
úr skrifborðsskúffu Cavalcantes að-
míráls“.
Marion Dawis horfði undrandi á
Martiro. Hún mælti: „Eiga þessi um-
mæli yðar að skiljast sem gaman eða
alvara ?“
„Því miður er hér um alvörumál
að ræða“, svaraði hann.
Martiro gekk án frekari athuga-
semda inn í klefa Marion. Fóru þeir
félagar samstundis að skoða farang-
ur hennar. En Marion stóð og horfði
forviða á athafnir þeirra. Hún þagði,
en fylgdist með hverri hreyfingu hjá
þeim. Martiro var mjög alvarlegur,
og allur kátínusvipur horfinn af and-
liti hans. — Margir farþegar voru
komnir til þess að sjá hvað gerðist.
En lestarstjórinn hélt þeim í hæfi-
legri fjarlægð frá bannsvæðinu. —
Með ótrúlegri nákvæmni var hvert
plagg í farangri Marion skoðað. Loks
greip Martiro handtösku hennar, er
lá á sætinu. Hann opnaði töskuna og
tók upp úr henni, með brosi sigur-
vegarans, gult umslag. Marion Dawis
horfði hissa á umslagið eða bréfið.
Martiro stakk bréfinu í innri vasa
sinn. Hann mælti:
„Þér skiljið, að ég, vegna þessa
viðburðar, neyðíst til þess að biðja
yður að koma með mér til Feneyja.,
Aðmírállinn óskar eftir að tala við
yður“.
Marion sagði: „Ég fullvissa yður
um það, að hér er um misskilning að